tag:blogger.com,1999:blog-31730844511044583482024-03-05T20:58:30.729+03:00Hem Uzak, Hem Yakın/Και Μακριά, Και Κοντάgezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.comBlogger37125tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-23859501143095194762022-05-08T22:02:00.001+03:002022-05-08T22:02:45.556+03:00Hayat üzerine bir kaç gürültü...<span ;="">Yalnızlık kaprisleri yaşıyorum uzun zamandır... Kalbim ve aklım arasında geçen bir kavga bu... Kalbim ilgi beklerken aklım bir sürü çalışma listesi çıkarıyor önüme ama ben işime geleni dinlemekteyim... Aslında kalbimden şikayetim var... Aklıma engel olmakla birlikte ruhani bir yorgunluk yaratmakta ve peşinden koştuğum bir çok işin güzel bir şekilde sonuçlanmasına engel olmakta... Ve ben kalbime engel olamamaktayım. B bir zayıflık işareti midir?</span>
<br><br><span ;="">Aslinda benim ilgilenmemi bekleyen bir çok işim var ama benim bu konuda isteğim yok. Bir gaflet durumu sanırım bu. Neyse canım sıkılıyor. </span>
<br><br><span ;="">Bu konuda kalbime engel olup evi toparladım. Yapacak çok işim varmış... Bunları kısmen yapabilmiş olmanın sevincini yaşamakla birlikte bunu hayatımın bir kuralı haline getirmem gerek sanırım. </span>
<br><br><span ;="">Aslında hayat çok güzel. Ve bunu güzel yaşayabilmek biz insanoğlunun görevi ama benim yine canım sıkılıyor...</span><!--/data/user/0/com.samsung.android.app.notes/files/clipdata/clipdata_bodytext_220508_220117_267.sdocx-->gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-64964595206058233282022-05-07T23:18:00.001+03:002022-05-07T23:18:27.327+03:00BÜYÜMEK VE BEN...<span ;="">Cok kararsızım... Büyürken geçen yıllara mı yansam yoksa hayatın günlük dertlerine mi? Günlük dertlerimin derdine mi düşsem yoksa her geçen günde tarihin tozlu raflarına yerleşmeyi tercih eden terkedenlerime mi üzülsem?</span>
<br><br><span ;="">Bütün bu dertlerimi düşüne düşüne 37 yaşıma bastım geçen haftalarda... Hiç anlamadan ve üzerime yüklenen zaman denen ağırlıkla... Her geçen gün aklaşan saçım sakalım her geçen gün ağırlaşan vücudum bu duruma şahitlik ederken ben de yürümeye devam ediyorum. Kimi zaman hızlı adımlarla, kimi zaman da yavaş yavaş... Hâlâ yaşlanma aşamasına adım atmış birinin hayata karşı serzenişte bulunması kaprislerindeyim... Geçen haftalarda hayatıma giren bir kardeşimin dediği gibi kederi ve hazzı aynı oranda yaşamak hayatımın ayrılmaz bir parçası olmuş artık... Ve her ne kadar kırgınsam da hayata karşı bir o kadar huzurlu ve rahatım...</span><!--/data/user/0/com.samsung.android.app.notes/files/clipdata/clipdata_bodytext_220507_231514_158.sdocx--><div><span ;=""><br></span></div><div><span ;=""><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoc8E5Lt3vxWVUN7bSdBsQmNWt5wcyXhXIwQjiIifr462TKbYlwECYaNcj319C2hKAKotMpGSHukx3uJvyiidJ6BOBnRumChrn_O553qUiNwq8Nv0bJYHjFwJhJzlsEwVjRl5n7NvYmko/s1600/1651954705177200-0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoc8E5Lt3vxWVUN7bSdBsQmNWt5wcyXhXIwQjiIifr462TKbYlwECYaNcj319C2hKAKotMpGSHukx3uJvyiidJ6BOBnRumChrn_O553qUiNwq8Nv0bJYHjFwJhJzlsEwVjRl5n7NvYmko/s1600/1651954705177200-0.png" width="400">
</a>
</div><br></span></div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-84716738669394716262018-11-14T04:03:00.000+03:002018-11-14T04:09:18.552+03:00Οι ομορφιές της Ελλάδας 2 / Yunanistan'nın güzellikleri 2Η Ελλάδα που πολλοί νομίζουν ότι μάχεται μόνο με την οικονομική κρίση, πολλοί Έλληνες μάχονται για αυτήν την χώρα δημιουργώντας τοπικούς συνεταιρισμούς. Και φυσικά εδώ παράγουν διάφορα πράγματα που προσφέρουν μια φρέσκια ανάσα στην Ελλάδα και στην οικονομία αυτής. Πέρα από όλα όμως μας κάνουν να γνωρίζουμε τις ομορφιές της Ελλάδας.
Πριν σας αφήσω μόνους με τις φωτογραφίες από την έκθεση, θα ήθελα να σας προσφέρω την αγάπη και τους χαιρετισμούς των τοπικών παραγωγών.
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy_AyNSAYIoRpH0w563agVP1jlQ_oH2D3hByFRdr2qZJj4YYYxsxQGUK26dCXPI0dutXFESpuU2cQ_ytvSOR0PTAEZm4tSSmHHljh92bAAnlbPVPyeEp1KdqUKjh9KepEhc6FkzvAL0-A/s1600/1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy_AyNSAYIoRpH0w563agVP1jlQ_oH2D3hByFRdr2qZJj4YYYxsxQGUK26dCXPI0dutXFESpuU2cQ_ytvSOR0PTAEZm4tSSmHHljh92bAAnlbPVPyeEp1KdqUKjh9KepEhc6FkzvAL0-A/s320/1.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWFu-jL3UN0roDbIckVA_d8HHkVcISANBD3B5h6G0oK7sZn1DRliKnLUb5o_M3TLVLx57gXAekeeiHpCGOT6DMRKJ9q2o22yalfcV43j3pW_Ssk-MrhQmIY0wr5qiJtYQXmHtSlIVcFFs/s1600/2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWFu-jL3UN0roDbIckVA_d8HHkVcISANBD3B5h6G0oK7sZn1DRliKnLUb5o_M3TLVLx57gXAekeeiHpCGOT6DMRKJ9q2o22yalfcV43j3pW_Ssk-MrhQmIY0wr5qiJtYQXmHtSlIVcFFs/s320/2.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWmI-h_Al7IV9EgvlLcFrU4FB3Q-8uewaDF7m1yd_0NBC_tA3p3N_DXGSZa5eo4KhuvJcXJcIWoCB3rsVQ54du-vcftvqid2sEGdbjnsgHucwu0gR3BbvEC24Gdva5WRY2sSxCu-YKBWU/s1600/3.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWmI-h_Al7IV9EgvlLcFrU4FB3Q-8uewaDF7m1yd_0NBC_tA3p3N_DXGSZa5eo4KhuvJcXJcIWoCB3rsVQ54du-vcftvqid2sEGdbjnsgHucwu0gR3BbvEC24Gdva5WRY2sSxCu-YKBWU/s320/3.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMAVvp5n9iJcvaevmoFp1jlihR7qhUN5ARUCzAWcoRB0VuRwAMF34q6Edqn5SismYFUShpejZ8lZM0sObLAwjRTNqBG0SQtE8DjqJNfum9hg_6tKc8eJAz9YI3EHRKTVHdK0v5tHPqykY/s1600/4.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMAVvp5n9iJcvaevmoFp1jlihR7qhUN5ARUCzAWcoRB0VuRwAMF34q6Edqn5SismYFUShpejZ8lZM0sObLAwjRTNqBG0SQtE8DjqJNfum9hg_6tKc8eJAz9YI3EHRKTVHdK0v5tHPqykY/s320/4.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5On5hsiA7TQIibSueWEKvuQEXcMW6xS2l08at565XIpZbrdtCtZNBma5EPk6XinIYKM7NEWNMcYuMHwBa4OAwNmouYrBKyKLMLgaxO2BgBdoelJPfZmnWfpWLHvWncsVFEiZHEnPbHk/s1600/5.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy5On5hsiA7TQIibSueWEKvuQEXcMW6xS2l08at565XIpZbrdtCtZNBma5EPk6XinIYKM7NEWNMcYuMHwBa4OAwNmouYrBKyKLMLgaxO2BgBdoelJPfZmnWfpWLHvWncsVFEiZHEnPbHk/s320/5.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3hTtdrN3hK3beQ51znl-bYwOCab43pYDxpeNzrzsj-rmc6-atTY4d2jT_aOD9EpuZLftyvxLwmSNs6Rzv3XUwB9ad8FO_di0DXq__NfQxSjlvpS5Hc2xyNI1qLtEBL_5PaGhFLA7l4jc/s1600/6.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3hTtdrN3hK3beQ51znl-bYwOCab43pYDxpeNzrzsj-rmc6-atTY4d2jT_aOD9EpuZLftyvxLwmSNs6Rzv3XUwB9ad8FO_di0DXq__NfQxSjlvpS5Hc2xyNI1qLtEBL_5PaGhFLA7l4jc/s320/6.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuOLoKduNqKdfHE-uzjHHBi71dG0bhfFeCihGaZl_A5oKpcXDc1_GYd3MwkddCzky8-VHYQKFFFRjMoRE7cVBTzAzjhQSkelg0BoBnoKvR5H_aAnTxyOmIAPOjjwohCpfBC6JBgG55L-M/s1600/7.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuOLoKduNqKdfHE-uzjHHBi71dG0bhfFeCihGaZl_A5oKpcXDc1_GYd3MwkddCzky8-VHYQKFFFRjMoRE7cVBTzAzjhQSkelg0BoBnoKvR5H_aAnTxyOmIAPOjjwohCpfBC6JBgG55L-M/s320/7.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxZF6Bjz72zoZwqaLMN7ELaaGFtoV9J91t6zd-NOqHShM7DX0_GAw78nsqd09E9INImV1b4tmELUaP-frTYKq4pw4mx8U4p1sHnMOXGtVk1IxzCFcyKsYSnEqDIc_4GQY9yElTosVDLg4/s1600/8.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxZF6Bjz72zoZwqaLMN7ELaaGFtoV9J91t6zd-NOqHShM7DX0_GAw78nsqd09E9INImV1b4tmELUaP-frTYKq4pw4mx8U4p1sHnMOXGtVk1IxzCFcyKsYSnEqDIc_4GQY9yElTosVDLg4/s320/8.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNLpG7rtRu37toONQtbmNQjqUTmWUhMS0DBsBah2l1wCbdgu93uJULcWfNpJ_suoJIhuN2zQjYotol4xVtmuFp9V4YfaoPXuj6lAxO17oRT7Q0ZHJDpbyg-0B1GvOntGJirDAqKUlYOxI/s1600/9.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNLpG7rtRu37toONQtbmNQjqUTmWUhMS0DBsBah2l1wCbdgu93uJULcWfNpJ_suoJIhuN2zQjYotol4xVtmuFp9V4YfaoPXuj6lAxO17oRT7Q0ZHJDpbyg-0B1GvOntGJirDAqKUlYOxI/s320/9.JPG" width="320" height="213" data-original-width="1600" data-original-height="1066" /></a></div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-22458784613935460032018-11-03T20:41:00.003+03:002018-11-04T20:58:38.414+03:00Benim MahallemKulağımda bir Girit şarkısı olan San Eixes allo stin Kardia (Sanki kalbinde başkası var) şarkısının hüzünlü nağmeleri yankılanırken aklıma gelen bir cenazenin anılarını yeniden yaşamaya başladığımda O’nunla ilk tanıştığımız anlara doğru yol alırken, kalbimin derinliklerinde beni bekleyen bir insanın, hayatımda yer alan en güzel anılardan bazılarını bana yaşatacağını aklımın ucundan bile geçiremezdim…
Zaten hayat böyle hep tesadüf der kurtuluruz ya bu o türden değildi… Birileri onları duymamı bekliyordu ve ben de onları hayatımın bir köşesinde beni bekliyorken buluverdim… Horop (Hripsime) Yaya (nine) gibi… Almanya’da yaşayan torununun beni internetten bulup Yayası ile tanıştırması hayatıma ayrı bir renk getirip ona ayrı bir süsleme yapmıştı… Ve Almanya’da ki arkadaşımın yönlendirmesi ile 5 dakika uzağımda olan yayasına yol alırken bilgisayarımı da yanıma almıştım, torununun gönderdiği resimleri göstermek ve yine torunundan gelen birkaç satırı kendisine okumak için… Torunu kendisine benim geleceğimi bildirmiş ve onu haberdar etmişti… Ancak ben oraya gittiğimde yaşayacağım sürprizden haberdar değildim… “Geldi işte! O geldi! Torununun arkadaşı geldi!” diye bağıra bağıra Horop Yaya'yı haberdar etti Madam Vaso, Rum komşusu… Sarılmalar, ağlaşmalar, duygusal anlar vs… Sanki 5 dakika öteden gelen ama yıllardır beklenen bir yolcu gibiydim… “Torunum seni haber etti oğlum! Hoş geldin! Kahveni nasıl alırsın?” 90’nın üzerinde ki Hripsime yayanın ilk sorusuydu onunla karşılaşmamızın ardından… Derken kendisine gelen mektubu okuyup, resimleri gösterince akan gözyaşlarının sebebini anlayacak kadar ortama ayak uydurabilmiştim ve ben o zaman daha 20 yaşımda bile değildim…
O günden sonra Hripsime Yaya hayatımın bazı anlarında mola verip bir kahvesini içtiğim, kendisini ziyaret etmekten mutluluk duyduğum bir durak haline geldi… Haftada bir defa kendisini ziyaret ederdim… Veya birkaç haftada bir… O da benim yolumu hasretle bekler ve mutlaka bana bir orta kahve ikram ederdi. İkram etmezse kendisini iyi hissetmezdi… Gittiğimde mutlu olur ve başından geçen olayları anlatırdı… Kaybolan 2 çocuğunu, bunlardan birini 50 sene sonra buluşunu, diğerinin ise hala kayıp olduğunu, Beşiktaşlı eşini, her içki içişinden sonra yediği dayakları, iş hayatını, eşinden boşanmasını, kızkardeşi ve diğer kardeşlerini, anasını ve babasını, duvarlarında varolan siyah beyaz resimlerini, boşandıktan sonra Halıcıoğlu'nda ki yatılı Ermeni okuluna ayrıldığı kocasından gizli gidip kaybolmadan evvel çocuklarına baktığını ve yüzlerce anısını… Zaten çocuklarını kaybetmesi gerçekten hayatının bir kısmının çökmesi olmuş... Aşırı içki içen eşinden ayrıldıktan sonra, 2 oğlunu eşi , 2 kızını da kendi almış... Sarkis Efendi, oğullarını Halıcıoğlu'nda ki yatılı Ermeni okuluna vermiş. Ve Hripsime (Mahallede ki herkes Horop derdi) Yaya da eski eşinden gizli okula gider oğullari ile hasret giderir ve onlara hediyeler götürürmüş... Bunu öğrenince Sarkis Efendi sinirlenip çocuklarını o okuldan alıp eve kilitlemiş. Ve çok zaman geçmeden Sarkis Efendi alkol komasından terk-i dünya eylemiş.Fırsat bu fırsat çocuklar da evlerinden kaçıp annelerine gitmek için yollara düştülerse de , o günden sonra ise çocuklardan haber alınamamış... Biri dışında... Tabi bu konuda da iddialar var... Ama dedikodu işte...
50 sene sonra Hripsime Yaya bir oğlunu Sakarya'da bulmuş... Tabi kendinden biri gibi değildi oğlu... Mahsun, sessiz ve kimsesiz buldular onu... Aynı zamanda kimliğinde de baba adı Sarkis, ana adı Hripsime yazmasına rağmen kendi adı Ali idi... Ali dayı da bir sır küpü gibiydi...Hiç konuşmaz ve eskiden hiç bahsetmezdi... Ne abisi Nubar'dan, ne de yaşadıklarından... Herkese küskün ve dargındı... Aslında kimse onunla nasıl konuşması gerektiğini de bilmiyordu... Bir çocuktu o... Annesinin gölgesini bulan ve ona sığınan...
Ali dayıyı ilk bulduklarında bütün aile bayram etmiş... Hripsime Yaya özellikle... Ancak Müslüman olan Ali Dayıyı , Sakarya'da etrafında ki molla takımı bir güzel dolduruşa getirip, annesine de zorla Kelime-i Şehadet'i söyletmeye razı etmişler... Yoksa zavallı Ali Dayı onu bile düşünemezdi... Derken Ali Dayı İstanbul'a annesine geldiği bir gün, zavallı kadının boynuna saldırıp zorla ona Kelime-i Şehadet'i söyletmeye çalışmış. Zavallı Hripsime Yaya da söylemiş ve oğlu o zaman bırakmış annesini. Ali Dayı ile (Esas ismi Kris idi ama bu ismi kabul etmiyordu) bir gün konuşurken , abisinden bahsetti... İsmi Ahmet'miş... Kastamonu taraflarında bir yerlerde imiş... Galiba evlenmişte. Çoluk Çocuğu da olmuş. Ama ölmüş mü yaşıyor muymuş bilmiyordu... Belki biliyordu da söylemiyordu... Ama konuşmak istemiyordu...
Son olarak Hripsime Yayayı 2007 yılının sonbaharında iyice yaşlanmış olduğundan dolayı Yedikule Ermeni İhtiyarhanesi'ne yatmış olduğunu duydum… Hüzünlendim… Kalbim kırıldı… Evinin camına baktığımda dolan gözlerime söz dinletemedim… Ama ziyaretine de gidemedim… Onun İhtiyarhaneye gidişini içime sindiremedim… Sanki evinde idi yine… Beni bekliyordu… Bir orta kahve ikram etmek için oraya gitmemi ve kapısını yine eskisi gibi tıklatmamı bekliyordu… Ama olmadı… Gidemedim son bir ziyaretine… Zaten o da benim ziyaretimi bekleyecek durumda değilmiş… İhtiyarhaneye gittikten sonra yatağa düşmüş… Yaşama hevesini yitirmiş… 2 ay sonra da vefat etti zaten… Umutsuzluktan… Bir arkadaşım bana onun vefatını bildirdiğinde şok olmuş ve gözlerimden akan 2 damla yaşa aldırış edememiştim… Kasım 2007 de bir Cumartesi Ermeni Patrikhanesi'nden kalkacak cenazesine gitmeden sürekli dinlediğim “San eixes allo stin Kardia” şarkısı ondan bana kalan ölümsüz bir hatıra oldu… Ve birkaç ses kaydı… Kilisenin kapısından içeriye girdiğimde de beni yine karşıladı… Etrafında yanan iki mumla… Ve yine o şefkatli yüzüyle… Tabutunun yanına gidip tam baş ucuna iki kırmızı gül bırakıp başkaları anlamasın diye Yunanca konuşup veda ettim… Ve cenaze törenine yakışır ağıt gibi dualar ve ilahilerden sonra mezarlığa da beraber gittik… Kiliseden çıkarken oğlu şunu söylemişti : "Önceden bizi bir araya getiren bir annemiz vardı... Şimdi O da yok!Bir daha kim bizi bir araya getirecek?" Üzülmüştüm... Kendi annemi düşündüm o anda... Başkalarının annelerini de ... Ancak birkaç defa tabut açılıp yakınlarına cenazenin gösterilmesine rağmen yayam benim ona verdiğim iki gülü bırakmadı… Mezarlığa ilk girenlerden biri bendim… Ve karşımda hiç ummadığım bir sürpriz buldum… Kızı Silva'yı… Almanya’dan henüz gelmiş ve direkt mezarlığa gitmişti belki annesini son defa görebilir umuduyla… Ve bende yayamı son defa orada gördüm… Beyaz bir mendille kapatılmış yüzünü açtıklarında yayama son bir öpücük kondurup mezarına indiren insanlardan biri de bendim… Tabut toprağa tam inmeden dizlerim titrediğinden bir anda mezarın içine düşeceğimi hissettim… Kötü bir durumdu… Ama bıraktığım iki gül de hala başında idi… Yayam son hediyeme hayır demedi… Ve şimdi de beni bekliyor… Başında 2 dua okuyup 1 güllük yakmam için…
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-33252213603344433152018-01-06T01:40:00.001+03:002018-01-06T11:05:37.586+03:00Ermenistan'da bir Türk GezginBelki de birçok kişinin elestireceği ama benim bizzat gözlerimle gördüğüm bir tecrübeydi bu yaşadıklarım yakın ama uzak komşumuzdan.
Aramızdaki bir tek sınıra rağmen tanımadığımız ama tanımaktan çok başkalarının anlattığına göre hareket ettiğimiz bir yer Ermenistan. Ön yargılarımıza kurban gidip başkalarını yargılamak çok kolaydır. Ama zor olan yargılarını yenip o uzak ve yakın olanı yakından görüp yorumlamak sanırım...
27 Aralik gecesi 28 Aralık sabaha karşı vardığım bu memlekette sınırda 6 dolar karşılığında kolayca vize alabiliyorsunuz. Ancak bu kadar güzel zaman gecirebilecegimi bilmezdim. Benim önceliğim orada yaşayan sevdiğim bir arkadaşımı görmekti. Onun dışında başka bir amacım da yoktu. Bir yeri de bir eğlenceyi de iyi yapan insandır. Rezil eden de öyle tabii... Ama çok güzel bir tecrübeydi orada geçirdiğim zaman. Insanlar sıcacıktı. Bir Nazo vardı. Suriye, Halepli. Arkadaşımın restoranında nargilecibaşıydı. Çok iyi biriydi. Ya Tatevik? O da garsonlardan biriydi. Sana bir sarıldı mı o kardescil kucagiyla sımsıcak duygularla dolardın. Ama Hovhannisyan uzaktan tanıdığım çok namuslu bir kızdı. Bu insanları tanıdıktan sonra düşman da neymiş? Benim için en iyi dosttu onlar. Bir de avukat tanıdım burada. Adi Davit! Dost buydu işte! Kompleksten uzak, bir şeyi begeniyorsan ye demişti! Ermeni olsa Turk olsa Yunan olsa ne yazar?
Hanrabedutyan Hrabarag yani Cumhuriyet Meydanı. Sanki yıldızlar yeryüzüne inmiş dans ediyorlardı. Tabi Opera Meydanı da Cumhuriyet Meydanı'nı kıskanmış, onun kadar güzeldi. Arada bir Türkçe küfür eden ama Ermenice konuşan Suriyelilere rast geliyordun. Sonra bir gün Erivan'ın dışında, Karni diye bir antik yerleşime gittik. Oradaki havayı soluyunca aslında bugüne kadar aldığım nefesin luzumsuzluguna çok üzüldüm. Sonra duydum ki burada insanlar ölmekten değil, ölünce bu nefesi alamamaktan korkarlarmış. Ben de dönünce bu havayı alamamaktan korktum. Öyle de oldu zaten. 2 gün kendime gelemedim. Geldiğim yerde de doğduğum yerde de insanlar nefes almak, oksijen neymiş bilmezlermiş. Sonra Geghard Manastırı'na gittik. O ne ahenkti ya Rab? O ne sesti, ne suydu... O zamana kadar aslında gördüklerim, modern dünyanın radyasyonuna kurban gitmişti. Sonra duydum ki bazı hemşehrilerim buralara 'kömürlük' gibi dermiş. Onlar adına utanıverdim oralarda... 31 Aralık günü Aziz Echmiadzin şehrine gittik. Epey yürüdük ama yorgunluk hissetmedim oralarda. Bazı ağrılarım da Ermenistan'ın puslu havasına karışıp kayboldular oralarda... Echmiadzin bölgesinde 5 manastıra gittik. Hepsi de tarihin derinliklerinden kopup gelmişlerdi bugünlere kadar. Hepsi de ayrı güzeldi. Ama kömürlük gibiydiler bazı hemşehrilerime göre ama bana göre de herbiri ayrı güzeldi. Sonra Erivan'a dönünce bir Iran Camisi'ne girdik. Erivan'ın sokaklarında gizlenmiş bir inci gibi güzeldi.
Geri dönmeden birkaç saat önce de Ermeni Soykırım Anıtı'na çıktım. Boşu boşuna ölen öldürülen insanların toplu mezarıydı orası. Aslında onları hatırlama yeriydi. Zaten komşunun acısını anlayıp onunla ağlayamıyorsan, ne kadar insan kalabilmişsindir ki? Insanlık yanındakinin acısını da anlamak değil midir? Bizler ise sadece birbine küsmüş, aynı Adem'le Havva'nın çocuklarıydık.
Unutmadan, Ermenistan'da marketler 24 saat açık. Şaka değil. Hakikaten de öyle. Akşam saat 22:30'da gittiğimiz marketten 2 saatte çıkamadık! Market tıklım tıklımdı! Ne ararsan vardı! Canlı cansız balık! Et, sebze - meyve! Bir markette olması gerekenlerin 100 katı desem inanır mısınız? Bir de bir markette olması gereken insan sayısının 100 katı desem ona ne dersiniz? Şaka gibi ama gerçek!
Erivan'daki insan profilinden de bahsedeyim mi? Bir memleketi cennet de yapan cehennem de yapan insandı. Ermenistan'da önyargılı insanlar beklerken, sıcak kanlı ve muhabbet sever insanlarla tanıştım. Yolculuğuma keyif veren de, anlam katan da buydu!
Yani sevgili okuyucu, ben orada ön yargılı insan göremedim. Mutlaka vardır! Heryerde var ne yazık ki! Ama Eski Ahit'te bir söz vardır. Eğer 100 kişilik bir toplumda 99'u kötüyse ve 1'i iyiyse sadece, o topluma kötüdür demek çok büyük bir hatadır! Oraya gidip görmeni diler, yeni senede önyargılarımızı biraz daha yenmeyi Allah'tan niyaz ederim!
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-71170333791412202542017-10-12T08:40:00.002+03:002017-10-12T08:40:43.321+03:00Παραδίδονται μαθήματα τουρκικώνΠαραδίδονται Μαθήματα Τουρκικών από έμπειρο καθηγητή τουρκικής καταγωγής από Κωνσταντινούπολη, με μητρική γλώσσα την τουρκική.
Η αγγελία είναι μόνο για Σαββατοκύριακο.
Σεντάτ Οζ, Καθηγητής τουρκικών
Τηλέφωνο επικοινωνίας : 6951606695
E-mail: gezginimben@hotmail.comgezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-75109852109452002112016-09-03T12:39:00.000+03:002022-09-07T23:32:25.614+03:00OSMANLI'DA TÜRK VE RUM MILLETLERİ
OSMANLI’DA MİLLET SİSTEMİ – YUNANLILIK VE TÜRKLÜK
Son zamanlarda sürekli milliyetçi akımlara kurban edilmiş milletler hakkında yazılar okumakla birlikte bu yazıyı yazmaya kendimi zorunlu hissettim. Bu konuda hem Türkler hem de Yunanlar kendilerine göre bazı kavramlara kendi diledikleri anlamları giydirirken aslında yaptıkarının tarihi bir hata olduğunun farkındalar mı? İki halkın da ortak düşmanı olan Osmanlı İmparatorluğu’nda millet sistemi bizim bugün yorumladığımız gibi mi oluyordu? Veya millet dediğimiz şey bugünün standartları ile aynı mıydı?
Osmanlı İmparatorluğu’nda millet yapısı dini yönelimlere göre düzenlenmiş ve milletbaşı olarak da o dinin en büyük karar makamı atanmıştı. Osmanlı’da 4 millet yapılanması vardı. Bunlar; Müslümanlar, Rumlar, Ermeniler ve Yahudiler’di. Ama tek etnik millet yapısı Ermenilerdi. Buna rağmen Ermeniler’in içinde de Türkçe veya başka diller konuşan topluluklar vardı. Buna örnek olarak Ermeni harfleri ile yazılmış Türkçe kitaplar gösterilebilir. Bu kitaplar bugün bu yazıma bir destek sağlıyor. Tabi bazı resmi olmayan görüşlere göre bu insanlar zorla Ermenice veya Yunanca konuşmaktan uzaklaştırılmış ve Türkçe konuşmaya zorlanmışlardır. Ancak bugün bizim için örnek olan kaynaklar aynı bölgelerde Ermenice veya Yunanca konuşan topluluklar olduğunu gösteriyor.
Konumuza dönecek olursak, bu yazıda asıl inceleyeceğimiz konu Yunanlılık ve Türklük kavramlarının yoğurmaya çalıştığı Rumluk kavramı. Rum kelimesi Romalı kelimesinden çıkıyor ( Ρωμαίος – Ρωμιός). Doğu Roma İmparatorluğu’nda (Bizim ve bir çok halkın Bizans diye bildiği) bu kavram Roma İmparatorluğu halkı demekti. Yani, halkı Ortodoks mezhebine bağlı Romalılar! Osmanlı İmparatorluğu’na geldiğimiz zaman ise Ortodoks mezhebine bağlı bütün halklar İstanbul’daki Rum Patrikhanesi’ne bağlı Ortodoks mezhebine bağlı Osmanlı halkı olarak adlandırıldı. Bu halklar; Yunanlar, Bulgarlar, Romenler, Sırplar, Arap Ortodoksları, Ermeni Ortodoksları (Ortodoks olan Ermeniler genelde Erzincan/Eğin bölgesinde yaşıyordu), Karamanlılar vs. idi. Bu halkların hepsi Rum olarak bilindi. Yunan diline Rumca denmesinin sebebi ise milletbaşılığın dilinin Yunanca olması idi. Aslında ne böyle bir dil ne de böyle bir ırk var. Bu millete bağlı halklar Rum dile adlandırılmakla birlikte her biri kendi dilini konuşmakta idi. Ama milliyetçilik akımlarına geçilen 19. Yüzyılda artık bu kavram etnik bir toplumu belirtmek için kullanıldı. Bu yüzdendir ki Osmanlı toplumları içinde gerçekleşen ayaklanmalar sadece devlete karşı değil aynı zamanda patrikhaneye karşı yapıldı. Bunun en güzel örneğiher toplumun kendi kilisesini kurmasıydı. Rum kavramı artık İstanbul’a ve Osmanlı’da kalan Ortodokslara kaldı. Ama 1900’lerden sonra Yunan milliyetçilik akımlarına alet edilen Patrikhane artık Rum Patrikhanesi’nden daha çok Yunan Patrikhanesi’ne dönüştürüldü ve oraya bağlı bütün halklara Yunanlılık öğretileri yapılmaya başladı. Hay – Horom denilen toplum Ermenilerin baskısıyla Ermenice konuşan Yunan halka, Karamanlılar denilen ve Türkçe konuşan Ortodoks halk da Türkçe konuşmaya zorlanmış Yunan halka dönüştürüldü. Bu teoriler büyük oranla hala halkların dilinde.
Olayın Osmanlı ayağına gelince, şunu görüyoruz. Türklük bilinci Osmanlı’ya 1900’lerden sonra geldi. Ama daha öncesinde bir Osmanlı tebaası Türk’e Türk demek, ve Osmanlı tebaası, Yunan anadilli bir Rum’a da Yunan demek büyük bir terbiyesizlikti. Zira Türk kelimesi köylülük ve cahillikle, Yunan kelimesi de putataparlıkla özleştirilmişti. Bunun için en güzel örnek Yunan ayaklanması için en önemli önderlerden biri olarak gösterilen Aziz Kosmas gösterilebilir. Bir öğretisinde “ Siz Yunan, saygısız ve sapkın değil ama pek saygılı Ηristiyan Ortodokslarsınız” demiştir (Διδαχαί Α. ). Aynı olayın Türk ayağına gelirsek bizzat Osmanlı Hanedan mensubu birinin Türk değil de Osmanlı olduğuna dair söylemiydi ( Son Osmanlılar Belgeseli 4. Bölüm – Murat Bardakçı).
Son olarak, milliyetçilik teorilerimiz içinde bir sürü masal saklarken, bir zamanlar bu masalların çürüyeceğini düşünmeyen önceki nesiller aynı zamanda bize şöyle bir söz bırakarak aslında bizzat bu sözün gerçeği içine kendileri düştüler. Yalancının mumu yatsıya kadar yanar... Ve bugün gelişen teknoloji ve internet aracılığıyla edindiğimiz kanıtlarla bu masallara sadece acı şekilde gülüyoruz... Lafın kıssası şudur : Rum kelimesi Yunan demek değildir. Rum olmak Yunan olmakla bir değildir. Yunan Rum birliğinin bir parçasıydı ama Rum birliği Yunanlılığın bir parçası değildi. Türk Dil Kurumu’nun sözlüğünde Rum, Yunanistan dışında yaşayan Yunanlılara deniyor dediğinde 80 yıldır biz de bu yalanın bir parçası olduk.
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-79175506076007685352015-06-22T21:54:00.000+03:002015-06-22T21:54:43.814+03:00Türkiye’deki Seçim Sistemi Hakkında Bazı Öneriler
Son yıllarda, Türkiye’deki seçim sistemindeki adaletsizlik toplumu bu konuda rahatsız eden bir unsur haline geldi. Ama çözüm ne olmalı? Seçim barajı gerçekten demokratik bir toplum olma yolunda ilerleyen bir ülke için demokrasinin yollarını tıkıyor.
Tabi Türkiye, 90 yıldır demokrasiyi en iyi şekilde yaşadığını iddia ederken, hemen hemen bütün azınlık unsurlarını sindirdi. Bunun sebebi ise aslında demokratik bir ülke olduğunu iddia eden bir ülkede, bu her ne kadar Anayasa’da garanti altına alındıysa da bu teknik olarak ne kadar uygulanmıştır ayrı bir konu.
Seçim barajının %10 olduğu bir ülkede bu ne derece demokratiktir bu sorunun tartışılması gerekir. Bunun çözümü ne olmalı ki Türkiye’deki Kamu Yönetimi çökmesin?
Avrupa ülkelerindeki seçim barajlarını incelediğimizde her ülkedeki seçim barajı farklı değerlerde biçimleniyor. Peki 1980 Askeri darbesinden yakınan siyasi partiler neden bu konu hakkında yapıcı önerilerde bulunmuyor?
Bazı Avrupa ülkelerinde, bu sorunun çözümü birinci siyasi güce bonus verilmesi gibi işliyor.
Bu sayede kamu yönetiminde olması beklenen siyasi istikrarsızlık giderilmeye çalışıyor.
Mesela Yunanistan’da, şöyle bir sistem var ; Seçim barajı %3 ve birinci siyasi güce 50 milletvekili veriyor. Bu sayede, Yunan Millet Meclisi’nde halkın her kesiminden vekiller yer buluyor.
Yani, hem demokrasi bir şekilde yaşatılıyor hem de kamu yönetiminde oluşacak büyük boşluk böylece gideriliyor.
Her türlü şekilde Avrupai yönetim tarzını almış olan Türkiye, seçim barajından korkmakla aslında büyük bir hata yapıyor. Meclise girmeyi başarmış olan 4 parti aslında meclisin demokratik şekilde işlediğini göstermiyor. Tam tersine 1980 Askeri Darbesi’nin getirmiş olduğu <darbe seçim barajı> bir şekilde kamu yönetimine de <darbe> vuruyor.
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-83482035175497329332015-03-28T22:16:00.001+02:002015-03-28T22:16:20.189+02:00Intihar etmek kolay mi?<p dir="ltr">Neden insanlar bazı zamanlarda zayıf olduklarını hisseder ve kendilerini ölüm denen kayığa bırakırlar? Intihar etmek zayıflık mıdır, çaresizlik mi?<br>
Bazen insanlar bunu zayıflığın işareti olarak yorumlar. Bazen de intihar eden kişinin çaresizliğini anlamaya çalışırlar. Öyle ya da böyle çok mu kolay intihar etmek? İnsan neden kendini öldürmek ister ki? Demin dedim ya, bazen etrafında dayanacak bir direk bulamıyorsan, çaren de yok demektir. Bazen insanlar ona buna rezil olmayı bünyelerine kabul ettiremiyorlar. </p>
<p dir="ltr">Bundan seneler önce Kadiköy sahilinde karnesinde zayıfları olan bir çocuk kendini denize atarak intihar etmişti. Bazen düzeltilmesi çok kolay olan şeyler yüzünden çocuklarımızı çok zor durumda bırakıyoruz. Onlar da kendilerine göre daha kolay bir çözüm bularak, dayak yemek, azarlanmak veya aşağılanmak yerine intihar etmeyi tercih ediyorlar. İntihar etmek çok mu kolay ki her zor anda insan bunu düşünsün? İntihar edecek olan kişinin dayanacak kimsesi yoktur. Anne babası bile onu yalnız bırakmıştır.</p>
<p dir="ltr">Geçen 2 ay önce Yunan bir öğrenci kayboldu veya kaçtı. En başlarda dersler zor gelmiş olabilir ve bu yüzden bir süreliğine bir kaçamak yaptığını düşündüm. Ama daha sonraları öğrencilerin ifadelerine göre bu çocuk kendi hemşerileri tarafından sürekli dövülüyor, alaya alınıyor veya hayvan muamelesi görüyordu. Gecenin 3'ünde duş alıyormuş arkadaşları tarafından sıcak su kapatılmasın diye. 1.5 ay sonra hemen hemen bu cocuk bulundu! Boş bir tarlada yüzü koyun yatarken... O an içim cız etti... Vangelis ölüydü. Dìğer gün otopsi sonuçlarına göre intihardan dolayı öldüğü ortaya çıktı. Arkadaşlarının her sınırı aşan davranışları onu intihar etmeye itmişti. Zira başka kurtuluş yolu yoktu onun için. Bazen bencilliklerimiz, hırslarımız ve kıskançlıklarımız yüzünden başkalarını zor durumda bırakıp intihar etmelerine sebep olabiliyoruz.</p>
<p dir="ltr">Lise 2. Sınıfta, ilk dönem 16 dersten 8 tanesi zayıftı. Ben de karneyi almamak için pansiyondan erkenden kaçıp eve gitmeye çabaladım. Eve erken gidip yalan söyledim. Tabi yatılı okulun yönetimi evi arayıp kaçtığımı bildirmiş. Ailem de beni okula geri gönderdi karneyi almam için. Hayatımdaki en kötü ve tek kötü karnemdi. Ama o yıl ağzıma s..tılar! Öz abim, öz babam, öz kuzenlerim, öz amcam, öz yengelerim, öz halalarım vs vs... İntihar etmeyi ben de düşündüm ama beceremedim. Cesaretim oraya kadar yeterli değildi. O yıldan sonra adım yalancı oldu. Bu sebepten dolayıdır ki ailemi sevmem. Hatta bazı mensuplarından (babam da dahil buraya) nefret ederim. O yıl derslerimin hepsini düzelttim. Ama bir daha hiç bir şey eskisi gibi olmadı. Kırılan cam düzelmedi. Ve bir kaç yıl sonra tatil için geldiğim Yunanistan'da bazı tanıdıklarımın sayesinde kaldım. Ondan sonra her seyimi işim dahil İstanbul'da bıraktım.</p>
<p dir="ltr">Bugünse bundan tam 13 yıl önceki üzüntülerimin meyvesini topluyorum. Zira bundan bir kaç yıl önce MS oldum... Hayat devam ediyor ama dilerim ki buna sebep olanların Allah hepsinin belasını versin!</p>
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-11199857135006955892015-03-15T01:24:00.001+02:002015-03-15T17:17:48.448+02:00Karamanlı Rum Hacı Ana Kadinko ile ropörtaj.Συνέντευξη με την Ρωμιά Χατζ...Hacı Ana Kadinko,<br /><br />
<br /><br />
1918'de kendine göre, 1916'da bazı söylentilere göre Kayseri'nin Cukur (Şimdi Özvatan) köyünde dünyaya geldi. 1924 yılındaki Nüfus Mübadelesi'nde Yunanistan'a geldi. O zamandan beri Yunanistan'daki köyünde yaşıyor. <br /><br />
<br /><br />
<br /><br />
<br /><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/Y4TGJYOnuK4" width="480"></iframe>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-22797844954355165672015-02-28T02:42:00.000+02:002015-07-07T21:08:17.642+03:00Πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimo1iERCpHdSOUnaJFIYfs-vgrmBwpKFN_nbF49QtkEZCKvXglt6AponTa9YfQlRFYS6f68vlzd1vR9DkHoMCcD82e9kiedMt6MrYTl2gR-0CucuwELYhWTvSO6lV5NiZ83-G-okZtWq8/s1600/konstantakopoulos-stauros-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimo1iERCpHdSOUnaJFIYfs-vgrmBwpKFN_nbF49QtkEZCKvXglt6AponTa9YfQlRFYS6f68vlzd1vR9DkHoMCcD82e9kiedMt6MrYTl2gR-0CucuwELYhWTvSO6lV5NiZ83-G-okZtWq8/s320/konstantakopoulos-stauros-1.jpg" /></a></div>
Πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν;
Ακούμε κατά διαστήματα διάφορα γεγονότα σχετικά με τη μετεμψύχωση... Αλήθεια πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Πάνε σε ένα σκοτεινό μέρος και περιμένουν εκεί ώσπου να βαρεθούν το απόλυτο σκοτάδι και αποφασίζουν να ξαναγυρίσουν στον κόσμο; Κάθε θάνατος είναι τέλος; Αν δεν είναι τέλος που πάνε όλοι αυτοί που πεθαίνουν; Μας περιμένουν οι αγαπημένοι μας; Ή τζάμπα τους λυπούμαστε; Εγώ θα ήθελα να βρω την αγαπημένη μου μανούλα... Ναι αλλά όταν την ψάχνω εκείνη δε θα ψάχνει την αγαπημένη της μανούλα; Αν όντως υπάρχει μετά θάνατο ζωή (εγώ το πιστεύω απόλυτα) είναι γεγονός ότι θα γίνει χαμός... Εύχομαι να έχουν ιδρύσει τμήματα χαμένων οικογενιών...
Θάνατος έλεγα... Υπάρχουν θάνατοι που δε σε νοιάζουν και πολύ... Υπάρχουν όμως κάποιοι θάνατοι που δεν τους υποψιάζεσαι και ο χάρος θα έχει θερίσει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο... Είναι μακάβριο θέμα ο θάνατος; Καθόλου! Αλλά όλοι επιθυμούμε να ζούμε μαζί ως τα γεράματα... Πριν από κάποιους μήνες τον φύλακα πήρε ο χάρος και σήμερα τον αγαπημένο μας καθηγητή (μας λέω διότι δεν άκουσα από κανέναν άσχημα λόγια για εκείνον) τον Σταύρο Κωνσταντακόπουλο... Κύριε καθηγητά εύχομαι να είναι ψέμα και αύριο να με ξυπνήσει το κινητό μου με το μήνυμά σας...
Αλλιώς σας εύχομαι καλό παράδεισο... Διότι εμείς οι φοιτητές σας που βοηθήσατε χωρίς να βαρεθείτε σας είμαστε ευγνώμονες...gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-43875205830361202292015-02-27T00:44:00.001+02:002015-02-27T21:02:18.865+02:00Geçmişle Hesaplaşma...Kalbimin gittikçe taşlaştığını hissediyorum. Bunun böyle olmasının sebebi nedir çok iyi biliyorum ama bilmemezlikten gelmek bazen işime geliyor... Çünkü bu sebeplerin içinde çocukluğum, gençliğim yatarken aslında mutluluklarımın boğazıma takılan bir lokma olmalarını ben istemedim. Birileri bu oyunda mızıkçılık yaparken ben bundan habersizdim. Başkalarının geçmişle hesaplaşmasının ve başkalarının da ihtiraslarının faturasını ödemek bana kalmıştı. Bense bu faturaları öderken bir borç batağına girdiğimi hissetmedim bile. Sonra bir baktım ki batmışım. Elimi tutması gerekenler tutmadı. Bazıları da elimi tutmak yerine üzerime bastılar hiç umursamadan... Böylece büyüdüm yaralı kalpler üzerinde... Bir zamanlar hiç vazgeçemediğim arayışlarım vardı benim... Hiçbirine ulaşamadım... Şimdiyse artık zamanın geri dönmeyeceğinin bilinciyle geçmişimi affetme mücadelesi vermekteyim. İki taraf da karşı karşıya birbirimize bakışıyoruz ama birbirimizi affetmemek için bir yarış içindeyiz. Ne onlar beni affediyor ne de ben onları...gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-67321831491267104402014-10-27T02:06:00.000+02:002015-03-15T16:45:30.942+02:00Türk Aile Yapısının Çocuklarda Yarattığı Bencillik
Türk ailelerinin çoğunluğunda var olan bir olgu vardır ki bu çocuklar üzerinde bencillik veya aşağılık duygusu yaratır. Sosyolojik açıdan baktığımız zaman bu toplum içinde sessiz bir savaş olarak olarak yaşanır.
Mesela en basitinden bir örnek verelim. Bir anne veya baba cocuğunu başkalarının çocuklarıyla karşılaştırırken aslında çocuğunda derin bir yara oluşturduğunun farkına varamaz. Ama bu davranışın, çocuklarında bir kamçı etkisi yaratacağını düşünür.
Bu her zaman böyle midir? Diğer taraftan bir anne veya baba çocuğunun başka çocuklardan daha üstün olduğunu hissettirirken ve bunu desteklemek adına çocuklarını diğer çocuklardan soyutlarken onun bir bencillik duygusu içine girmesini neden algılayamaz? Ve bir gün bu çocukları yan yana getirdiğinizde birbirlerine olan davranışlarında bile komplekslerin kaynağının ailelerden kaynaklandığını hissedebilirsiniz. Çünkü anne babalar çocuklarını ya başkalarının çocuklarıyla karşılaştırarak ezerler ya da çocuklarının diğer çocuklardan üstün olduklarını vurgulayarak onları kompleksli yaparlar. Ve bu çocuklar da her zaman birbirlerine uzak olur.
Kendi hayatımdan bir örnek verebilirim. Bir arkadaşımın anne babası onu bir hayat yine kendi yaşıtı bir arkadaşıyla karşılaştırarak onu hep ezerlerdi. Arkadaşının annesi de çocuğunu yere göğe sığdıramazdı. Ama pratikte arkadaşımın eli 18 yaşında ekmek tutmaya başladı. Karşılaştırıldığı arkadaşının da onca başarısı, yüksek lisansları, yurt dışı eğitimleri ve sonuçta bir iş başaramamasına ve 29 yaşında hayatında ilk defa çalışmasına ve çok fazla zorluk çekmesine sebep oldu. Bu defa dengeler değişti ve karşılaştırmaların dengesi sarsıldı.
Yani dünün güçlüleri dünün zayıflarını ezdi. Ama dünkü güçlüler bugünün zayıflarını. Dünkü zayıflar da bugünün güçlüleri. Oyuncular yer değiştirdi ama oyunun kuralları değişmedi.
Uzun lafın kısası ( veya dedelerimiz dediği gibi kıssadan hisse ) çocuklarınızı mesafeli büyütmeyin. Saygı duymayı ve sevmeyi öğretin. Aralarına mesafe koymayın. Çocuklarınıza bencilliği öğretmeyin. Zira bugünkü dünyadan şikayet eden bizler, düzgün nesil yetiştirememenin hatasının kaynağıyız.
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-87400194891421950172014-02-09T12:46:00.000+02:002015-07-21T01:53:03.795+03:00Οι ομορφιές της Ελλάδας , Yunanistan'ın guzellikleriΗ Ελλάδα που ασχολείται με βαριά οικονομική κρίση, παρουσιάζεται στη διεθνή κοινή γνώμη μια Ελλάδα που ασχολείται μόνο με τις συγκεκριμένες καταστάσεις. Στην πραγματικότητα η ζωή συνεχίζεται και γίνονται και πολύ ωραία πράγματα αλλά το διεθνές κοινό δεν ενημερώνεται γι'αυτά! Παραδείγματος χάρην κάθε γονία της Ελλάδας παρόλο που είναι μια μίμηση του παραδείσου και όλα αυτά τα μέρη έχουν μια ξεχωριστή κουζίνα κι αυτό βάζει την Ελλάδα σε ξεχωριστό μέρος! Και η συνεχής έκθεση στην Πλατεία Συντάγματος, μας παρουσιάζει τα χρώματα της κάθε γονίας της Ελλάδας. Τρόφιμα, καλλιτεχνικές προσπάθειες από μικρές επιχειρήσεις κλπ. Αφήνωντας σας μόνους με κάποιες εικόνες από την έκθεση, πρέπει να δηλώσω πως είναι το χρέος μου να σας μεταφέρω τα χαιρετίσματα όλων των επιχειρήσεων.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ağır bir ekonomik krizle uğraşan Yunanistan, uluslararası alanda kendini kötü görüntülerle hissettirirken aslında Yunanistan’da olan biten güzel şeylerden toplumların pek haberi olmuyor! Mesela Yunanistan’ın her tarafı ayrı bir cennet parçası olmakla beraber, bu bölgelerin kendine has mutfakları bu ülkeyi farklı bir konuma yerleştiriyor zaten! Anayasa Meydanı’ndaki Metro girişinde kurulan uzun süreli fuar da bütün Yunanistan’ın renklerini yansıtmaya çalışıyor! Yiyecekler, Yunanistan’daki küçük işletmelerin kendilerine has sanatları vs. İşte sizi o fuardan karelerle başbaşa bırakırken o fuarda bulunan ve Yunanistan’ın bir çok köşesinden gelen işletmecilerin selamını iletmek boynumun borcu olsa gerek.
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm4ymr8stkIbIo4FiBzOYozmea0AtuWdFviDErJ-3YlHLrzTYINW25Qg2nwUOeqR5_ibvEZ-8SqPoHUkSKdhyphenhyphenOlebzPE0jD1gDYEZpcVfAw6k9zxLl31YCfvGsoli3Paw4dlzTFDe2eG4/s1600/DSC01958.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm4ymr8stkIbIo4FiBzOYozmea0AtuWdFviDErJ-3YlHLrzTYINW25Qg2nwUOeqR5_ibvEZ-8SqPoHUkSKdhyphenhyphenOlebzPE0jD1gDYEZpcVfAw6k9zxLl31YCfvGsoli3Paw4dlzTFDe2eG4/s320/DSC01958.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpZwdXM1tSrRHzfqjTH-Yi3zfxzUma4rpVezcC15zqyVfDZTWjuta54VYA1YsqJ7Z4GzjgHkDqg1sGP4GedWVREyyN4U_k7fel-AIq3dFXEkxovm6qQB8k9MwJpjs9Bp55OrxIQAPq5Lw/s1600/DSC01963.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpZwdXM1tSrRHzfqjTH-Yi3zfxzUma4rpVezcC15zqyVfDZTWjuta54VYA1YsqJ7Z4GzjgHkDqg1sGP4GedWVREyyN4U_k7fel-AIq3dFXEkxovm6qQB8k9MwJpjs9Bp55OrxIQAPq5Lw/s320/DSC01963.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwFI63UUlqWtwQ0lsHhyphenhypheny-8GHogNoic0l4FmT8cmIp9wAIPRYiABVsiJ6NzBAFKdtN7ssMTEMK5DXzD99XEfuQTGg_LxdvwcNHC2qtFRpVaUHQlJ_Qw0XlRhi5nbrzMv2AGL9FQNsHgQE/s1600/DSC01964.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwFI63UUlqWtwQ0lsHhyphenhypheny-8GHogNoic0l4FmT8cmIp9wAIPRYiABVsiJ6NzBAFKdtN7ssMTEMK5DXzD99XEfuQTGg_LxdvwcNHC2qtFRpVaUHQlJ_Qw0XlRhi5nbrzMv2AGL9FQNsHgQE/s320/DSC01964.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCpDCZ4zc7P8rpaUNevdNJKEVRZ7Pty209H9iZJNWV8OI98vbWXOXkPD6tNa_gUpCohn6hdeue1tNgZLv-lIc1yq17U-wys0P8yqtIhdvgM2XOiyAvTZzYV3Jih0quSfAFOLZzu9c7YUo/s1600/DSC01965.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCpDCZ4zc7P8rpaUNevdNJKEVRZ7Pty209H9iZJNWV8OI98vbWXOXkPD6tNa_gUpCohn6hdeue1tNgZLv-lIc1yq17U-wys0P8yqtIhdvgM2XOiyAvTZzYV3Jih0quSfAFOLZzu9c7YUo/s320/DSC01965.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4oecRs5JfIYbnI4lpyaWVD1zit9dHlFjHDdyWOEN6Jmll8XpVGoqXfcGIfQxunNdDL9SQEbgSOzFyUQEgSmqyetXF0UjLvws9IZA3cRu0A1khyphenhyphen3eLqGvVn7UNZi2aOasseOErvzK2WV0/s1600/DSC01968.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4oecRs5JfIYbnI4lpyaWVD1zit9dHlFjHDdyWOEN6Jmll8XpVGoqXfcGIfQxunNdDL9SQEbgSOzFyUQEgSmqyetXF0UjLvws9IZA3cRu0A1khyphenhyphen3eLqGvVn7UNZi2aOasseOErvzK2WV0/s320/DSC01968.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib4juJmGZUPUU3pqjL5a6aMdczcdOFqbpBJjoUqnGhzl639Pe8cG0f6LoQQkcGb02UreOaPWMs8zJFSONxrLHDbCeh7kaiSwCe4iqvhmgoXIBRbpwTegW9tLmmMz5QNWnaVRylzmJgqzA/s1600/DSC01969.JPG" imageanchor="1" ><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib4juJmGZUPUU3pqjL5a6aMdczcdOFqbpBJjoUqnGhzl639Pe8cG0f6LoQQkcGb02UreOaPWMs8zJFSONxrLHDbCeh7kaiSwCe4iqvhmgoXIBRbpwTegW9tLmmMz5QNWnaVRylzmJgqzA/s320/DSC01969.JPG" /></a><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br /></div>
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-90120521648997754102013-06-10T18:23:00.002+03:002013-06-10T22:05:42.481+03:00Aziz Nesin'i Anlamak...
Amacım Aziz Nesin olmak değil. Zira o büyük bir düşünürdü. Bense sıradan halktan çıkma sıradan bir insandım ve hala bu çizgimi ısrarla sürdürüyorum. Ben ünlü olup herkesin gözünde yer edebilecek biri degilim. Çünkü günahlarımla,sevaplarımla, doğrularımla, yanlışlarımla ben benim.
Aziz Nesin diyordum. Türk milletinin %60'ı aptaldır derken düşüncesi neydi diye çok merak etmişimdir. Ve bu düşünce Yunanistan'da yaşadığım zaman zarfı içinde daha farklı boyutlara ulaştı. Bir zamanlar önünde saygıyla eğildiğim değerleri karşıma alıp diyaloglara girdim. Ve eğitim aldığım bölümün de etkisiyle eleştirdim ve sonunda kendi açımdan halkım hakkında bir sonuca ulaştım...
Güya demokratik ve laik olan bir ülkede yani ülkemde bu iki eşsiz değer de zorla yaşatıldı insanlarıma. Benim insanım ne olduğunu bilemedi ama herşeyi bildiğini sanarak kendini avutmaya çalıştı. Güya benim demokratik ve laik insanlarım aslında bu iki terimi de tam anlamıyla anlamadı. Demokrasinin bir yaşam stili olduğunun, sevmediği partiye oy verenlere küfrederken de yaptığının anti-demokratik olduğunun farkında değildi.
Deniz Gezmiş sempatizanlığı yaparken Atatürk'ü de unutmuyor, Atatürk'e olan vefa borcunu ödemeye çalışırken aynı zamanda Hoca'nın okuduğu Nisa Suresi'ndeki kadınlardaki adet kısımlarında ağlayıp Atatürk'ün çıkarmış olduğu Tanrı kelimesinin aslında Hristiyanlara ait olduğunu çocuklarına anlatırken gerçekte, gerçekten ne kadar uzak olduğunu bile bilmiyordu.
Ama yine de en iyisi O'ydu... Demokrasiyi, laikliği en iyi şekilde o yaşıyordu... Balat ve Fener'e yaptığı her gezide kiliselerin, camilerin ve sinagogların bolluğundan olsa gerek, bu binalarda ibadet edenlerin bir arada armoni içinde ne güzel yaşadığını herkese anlatırken, aslında Ermeni Kilisesi'nde bir avuç insan kaldığının, Rum Kilisesi'nin senelerdir açılmadığının veya Sinagogların sahiplerinin çoktan kaçtığını anlatsan sana; gözüne mi yoksa duyduklarına mı inanacağını ıspat etmeye çalışır.
Çelişkiler ülkesidir benim ülkem. Sağ gösterir ama sola göz kırpar. Deniz Gezmiş'in, Atatürk'ün getirmiş olduğu demokrasiyi yıkmak için geldiğini bilmez... Bundan seneler önce bir yemin töreninde türbanlarından yaka paça dışarı atılan Hemşirelik mezunları hanımlar dini bir yönetime sahip olan Yunanistan'da okuyabilirken biz ülkemizin demokrasisine laf ettirmedik!
Bundan seneler önce polis tarafından sebepsiz yere öldürülen genç için ses çıkarmayan benim halkım, o çocuktan bir sene sonra aynı şekilde polis tarafından sebepsiz yere öldürülen Yunanlı genç Aleksis için Yunan Konsolosluğunu boyarken kendi insanına değil de başka çocuklara daha iyi ağlayabileceğini gösterme şerefine ulaştı. Çocuk heryerde çocuktur. Türk de olsa Yunan da. Ama sen kendi çocuğuna ağlayamıyorsan Yunanlı çocuğa hiç ağlama! Yunan çocuk için zaten bütün Yunanistan'da gökyüzünden yıldız gibi ateş yağdı...
Ama biz zaten Cumhuriyetin başından beri hiç sahip olmadığımız demokrasimizin savaşını verdik dün gece... Bolca göz yaşartıcı bomba ve çelişkilerimizle...gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-22452726454854389052012-08-03T17:18:00.000+03:002012-08-03T19:04:21.311+03:00Περί Παραδοσιακών Τραγουδιών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όταν άκουγα τα παλιά παραδοσιακά τραγούδια, κατάλαβα ότι εκφράζουν καλύτερα τους πόνους, τις αγάπες, τις λαϊκές επικοινωνίες και πολλά άλλα! Οι λαοί που ζούσανε με πολέμους και καθημερινούς πόνους, εκφράζανε τους εαυτούς τους καλύτερα έτσι. Γιατί τα παραδοσιακά τραγούδια εκφράζανε τον ίδιο τον λαό. Είναι δυνατόν λοιπόν ακούγοντας την παραδοσιακή μουσική ενός λαού, θα ήταν δυνατόν να καταλάβουμε τους πόνους, τις αγάπες και τις λαϊκές επικοινωνίες τους. Η παράδοση είναι κάτι που αντέχει στον χρόνο και ακόμη οι μοντέρνοι (?) τραγουδιστές των εποχών μας τα λένε ανανεωμένα! <br />
<br />
<br />
Πώς την πατήσαμε όμως ξαφνικά και οι περισσότεροί μας και εγκαταλείψαμε την παραδοσιακή μουσική που στην ουσία έκφραζε τα πάντα μας! Πλέον στον κόσμο που παίρνουν όλα μια βιομηχανική μορφή, και η μουσική επηρεάστηκε από αυτήν την αλλαγή… Κάπως επιβάλανε στους ανθρώπους ότι οι άνθρωποι που εξελίσσονται πρέπει να ξεχάσουν ό, τι ανήκει στο παρελθόν! Ξαφνικά δημιουργήθηκε ένα είδος μικρής διάρκειας μουσική που οι άνθρωποι τα απολάμβαναν για κάποιο μικρό διάστημα και μετά βγαίνανε άλλα και εξαφανιζόντουσαν αυτά που ήταν τα αγαπημένα του λαού. Δηλαδή δεν είχαν τη δύναμη να αντέξουν στα χρόνια!<br />
<br />
Όμως όταν έψαξα στο αρχείο μου κατάλαβα ότι με εκφράζουν πιο πολύ αυτά τα τραγούδια που τραγουδούσε και ο παππούς μου! Ο πόνος, η αγάπη και η επικοινωνία μου πήραν σάρκα μ’ αυτά τα τραγούδια! Όπως λέει ο Τούρκος Λαϊκός Τραγουδιστής ο Ασίκις Βεϊσέλ,<br />
<br />
<br />
<br />
Το αρνί και ο λύκος θα γινόντουσαν φίλοι<br />
<br />
Εάν δεν είχανε διαφορετικές αντιλήψεις<br />
<br />
******************************************<br />
<br />
Η ομορφιά σου δεν κάνει ούτε 5 λεπτά<br />
<br />
Εάν εγώ δεν είχα αυτόν τον έρωτα!<br />
<br />
<br />
<br />
Εσείς τι λέτε είναι άδικος ο Ασίκις Βεϊσέλ;</div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-10402774385473754802012-07-15T04:14:00.000+03:002015-02-27T21:01:36.597+02:00Öyle Bir Geçer Zaman ki...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-dkW3wEAeSrg/UAIYzPG58zI/AAAAAAAAAHA/nwPzs7WDKzU/s1600/uzguncocuk.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ca="true" height="146" src="http://4.bp.blogspot.com/-dkW3wEAeSrg/UAIYzPG58zI/AAAAAAAAAHA/nwPzs7WDKzU/s200/uzguncocuk.jpg" width="200" /></a>İçtiğim en son sigaranın dumanında hayatımda yaşadığım anların izlerini görürken yüreğim yine acıdı bu defa … Boşa geçen bir ailevi yaşantı ve yüreğimin bir köşesini anı çöplüğüne çeviren hüzün dolu anlar … Bugün de o anı çöplüğüne yaşadıklarımın bir kısmını atarken aslında kimsenin suçlu olmadığını anladım …</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
</div>
<br />
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Çünkü hepimiz yalnızdık … Annem de … Babam da… Kardeşlerim de … Ama hepimiz de esirdik aynı zamanda yüreğimizin zincirlerini diğerine bağlayan bağlarla… Aslında belki bunu hiç birimiz istemedik … Ama bu böyle yazılmıştı ve biz de bunu oynuyoruz işte … Sorumluluklarımızın farkında olmadan … Sorumluluklarımızı hepimiz bir kenara koymuş bize biçilen rolleri aile içinde farklı , sosyal hayatımızda farklı yerine getirirken insanlar, bu rollerin arkasında çok iyi geçinen örnek bir aile düşünseler de o aileyi hiçbir zaman tanımadılar… Tanıyamadılar aslında …</div>
<br />
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Her seferinde kişiliğimin arkasında çok güzel yapılanmış aile olarak düşünüldüyse de </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-2CnkSdcQuCc/UAIYvoyun_I/AAAAAAAAAG4/X2aWH7nlZEk/s1600/aglayanadam.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" ca="true" height="200" src="http://3.bp.blogspot.com/-2CnkSdcQuCc/UAIYvoyun_I/AAAAAAAAAG4/X2aWH7nlZEk/s200/aglayanadam.jpg" width="136" /></a></div>
Ben arkama her baktığımda onların hiç birini bulamadım … Oysa ki hep yalnızdım…<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Arkamda bazen ya çatıştığım aile üyeleri olurdu ya da çatışmaktan kurtulmaya çalıştığım beni kovalayanlar oldu aslında … Bense hep yalan bir dünyanın izlerini güzel göstermeye çalıştım … Onlarla olan çatışmalarımı rengarenk boyayıp güzel gösterdim karşımdakine … Sonra öğrendim ki ben büyük bir yalancıymışım … Başkalarına göre ufak şeylerden mutluluk çıkarmaya çabaladım aslında hiç mutlu değildim ve kendime bile yalan söyledim … </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Hakkımızda hiçbir kötü söz işitmemiş olan babam hayatımızın sürekli finans kaynağı olmakla birlikte sevgimizin kökeni olmayı asla başaramadı… Ama bizim babamızdı ya, etimiz de kemiğimiz de onun elindeydi ama kendi yanımızda bize babalık yapmayı beceremedi… Bizim oralarda bir söz vardır… Çocuk iyiyse babasının çocuğu , kötüyse anasının çocuğu oluverirdi… Ama biz babamızın maddi desteğini hayatımızın önemli anlarında hissederken akşam evimize gittiğimizde evimizde bulabileceğimiz bir babamız olmadı… Halbuki herkesin vardı … Ama biz hiç başkalarına özenmedik bu yüzden… Karalar da bağlamadık … Bugün sinirlenip bana sen 25 yaşında oldun diyen babam yaşımın 23 olduğunu bilemeyecek kadar ruhen uzaklaşmıştı bizden… Halbuki ben onun 50 yaşında olduğunu biliyordum… </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-kfFBQ1PweUE/UAIYafTNmjI/AAAAAAAAAGw/c4HyPNxI4NA/s1600/gecmise-ozlem-duymak.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ca="true" height="172" src="http://3.bp.blogspot.com/-kfFBQ1PweUE/UAIYafTNmjI/AAAAAAAAAGw/c4HyPNxI4NA/s200/gecmise-ozlem-duymak.jpg" width="200" /></a>Ruhi bir acizlik içine düştüğünü acaba hiç düşünmüşmüydü ? Veya onu ilgilendirmişmiydi acaba bu durum? O özgür’dü… Ama bizim özgür olmamıza izin vermedi… Telefon açıp sormak zorunda olan da bizdik … O hiç akıl edemedi… Biz çocuklarıydık ama o bizim babamız değildi sanki… Birbirimize kan bağı ile bağlı idik ama aynı zamanda hiçbir bağlantısı olmayan insanlar gibiydik… Sorumlu anneydi bir kere… Baba para sağlıyordu ya o sorumluluklarını çoktan aşmıştı… Kalabalık etme başka ihsan istemezdi onun için … Adaletsizlikti bu! Ben babam zengin olsun istemezdim … Birlikte olalım isterdim küçükken… Ama ben şimdi bunu ima ediyorum ona sessiz bağırışlarımla … Uzakta ol, sağlıklı ol, kalabalık etme başka ihsan istemez… Bizi alıştırdığın yalnızlığımızla bırak… Çünkü hayatımıza birileri girdiğinde hep bir panik halindeydik… O ise gelirdi ve bizim huzurumuz kaçardı… Halbuki hepimiz yalnızlığa o kadar alıştık ki onun gelişi bizi endişelendirirdi… Hayatın anlamı bile değişirdi…</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Şimdi ben uzaklarda kendi derdimle uğraşıyorum. O da dün akşam bir barda yere yığılıp kalıvermiş oracıkta ve gökyüzünde annesiyle buluşmuş. Beni cenazeye cağırdılar... Seneler önce aklımda yazıp oynadığım rolü oynayıp, onu annesinin yanına temelli gönderirken anımlarımı da onunla birlikte gömeceğim...</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
</div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-46785771428945235052012-05-12T03:51:00.001+03:002012-05-23T03:13:08.412+03:00Kalbimin Aynasindan Yansiyanlar I...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx9y1QqPVZaK5r_tP1vZI1RiOjMTqa0s_ygtcKJL85uspEnQSrMtRV9nDH9cnRW5Y8COfhVynY6y5zniE1TNdZNKuNnPeAEwsQgXAKAn6B9itDgtPSBb9u8dLImGn4uBz4-C9-nRtp0NY/s1600/paterfilotheos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; height: 193px; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; width: 193px;"><img border="0" dba="true" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx9y1QqPVZaK5r_tP1vZI1RiOjMTqa0s_ygtcKJL85uspEnQSrMtRV9nDH9cnRW5Y8COfhVynY6y5zniE1TNdZNKuNnPeAEwsQgXAKAn6B9itDgtPSBb9u8dLImGn4uBz4-C9-nRtp0NY/s200/paterfilotheos.jpg" width="200" /></a>Beni bekleyen anılarımdan birine büyük bir sevinçle ilerlerken o evin kapısıdan ilk olarak şunları duymak neşe verici idi. ( İşte Sedat geldi! Bize gazete de getirmiş. ) Bu sözleri duymak beni mutlu ederdi. Πού είσαι βρε παιδί μου ;! Ο Πάτερ αρρώστησε αφού δεν σε είδε... Νόμισε ότι έπαθες κάτι..." (Neredesin be çocuğum?! Pater seni görmedi diye hasta oldu! Sandı ki başına bir şey geldi...) Ben de kendisine neden gidemediğimi anlattım ama akşama mutlaka orada olacağımı söyledim... Akşam biraz erken çıkıp, gazete alıp onlara gittim... Ancak Pater Filotheos her zamanki yerinde değil yine sadece gökyüzüne baktığı o yerde uzanıyordu. Yüzündeki gülümseme yerini hüzün dolu bakışlara bırakmıştı... Beni görünce yüzüne bir gülümseme geldi...Bembeyaz donuk renkli yanaklarına da renk geldi... Seviniverdi birden bire... O gün ve bir kaç gün iyi gidiyorken herşey bir gün evlerine gittiğimde değişti... Kapılarının hepten kapalı olduğunu gördüğümden "Eyvah!" dedim, yoksa Pater Filotheos ölmüş müydü ? Ama sonra öğrendiğim, şekere bağlı bir kriz geçirmiş ve hastaneye kaldırılmış... Diğer gün işten sonra hastaneye gittiğimde Pater Filotheos'un gözleri kan çanağı gibi olmuş ve yüzündeki renk gitmişti... Sanki Elimden tut ve beni kurtar der gibi bakıyordu... Karısı da bitkindi koşuşturmadan ... Pater Filotheos gazete dinleyecek durumda olmamasına rağmen ,gazeteyi okumamı istedi ...Zaten ondan sonra hergün gidemedim oraya. Çünkü O'nu o durumda görmek beni üzüyordu... </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibJPxDbKEve-Z_IjZuEtBbpDrb36U2Awc2R42NyDvjJw4iyTKlpQYSvdGKx0PDPJsNIkCZ1RAbwUq_o1lEbuCEBHWVFAXpduRQG-eMdoRM-NOiOMts8PVDpSiPMGUDyH1GCOKS89o8d74/s1600/LCARNCIK9CACYNF26CAY4DYK2CAG76IZKCAGLJPPMCABVFF9MCAGVM0DECAFXOOPBCAFTRAO4CAVMNLEKCA32GR47CAJS71CLCALMWMKKCAE2AM99CAYSE9UHCAV57REXCAF98IWDCAPR074FCALI1C4Z.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" dba="true" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibJPxDbKEve-Z_IjZuEtBbpDrb36U2Awc2R42NyDvjJw4iyTKlpQYSvdGKx0PDPJsNIkCZ1RAbwUq_o1lEbuCEBHWVFAXpduRQG-eMdoRM-NOiOMts8PVDpSiPMGUDyH1GCOKS89o8d74/s200/LCARNCIK9CACYNF26CAY4DYK2CAG76IZKCAGLJPPMCABVFF9MCAGVM0DECAFXOOPBCAFTRAO4CAVMNLEKCA32GR47CAJS71CLCALMWMKKCAE2AM99CAYSE9UHCAV57REXCAF98IWDCAPR074FCALI1C4Z.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
`Να ο Σεντάτης ήρθε! μας έφερε και εφημερήδα `</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<br />
<br />
Pater Filotheos'un evine belirli aralıklarla gider, gazete götürür ve okurdum.Hoşuma da giderdi ona o gazeteleri okumak... Çünkü onunda hoşuna gider ve mutlu olurdu...<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<br />
<br />
Pater Filotheos'u ilk tanıdığımda 14-15 yaşlarımda idim. O zaman Edirnekapı'nın Kilisesi çalışır ve çanı çalardı. Pater Filotheos konuşmayı, fazla sesi, anılarını anlatmayı pek sevmez, genelde dinlerdi... Karısı Efimia da tersine anılarını anlatır, konuşur, herkesle konuşacak 2 kelime bulurdu. Rumca'yı öğrendiğim ve kendimi ifade etmeye başladığım ilk yaz, Pater Filotheos ile geçireceğimiz son yazımız olacağını tahmin edemedim. Ama Pater Filotheos benimle konuştu...<br />
<br />
<br />
Hem de hiç bir ayrıntıyı atlamadan... Belki o da anladı o yaz insanlarla geçireceği son yaz olduğunu ve hiç bir şey saklı kalsın istemedi...<br />
<br />
<br />
Atina'dan geldiklerini öğrendiğimde de koşa koşa oraya gittiğim de Pater Filotheos'un ayak parmağının şeker hastalığından kesilmiş olduğunu gördüm... O'da yatağında dünyadan umudunu kesmiş olduğundan hiç bir şeyle ilgilenmiyor ve sadece gökyüzüne bakıyordu.Birgün öğrendiğim kadarıyla evlerine artık Apoyevmatini Gazetesi gelmiyormuş. Ben de her işten çıktığımda ilk önce Taksim'e gider gazete alır , sonra da evlerine gider gazeteyi okurdum. Tabi onlar her zaman gazeteyi gidip Taksim'den aldığımı öğrenmediler, öğrenemediler.. Çünkü konsolosluğa giden bir tanıdığımın getirdiğini söylüyordum...<br />
<br />
<br />
Böylece zamanla Pater Filotheos ile aramızda çok güzel bir ilişki doğdu. Gazetede her okuduğum haberin ardından aklına gelen eski anılarını o bitkin haline rağmen anlatır, beni onu dinleyen bir sırdaşı gibi görürdü. Artık hergün beni kapının yanında ki camın kenarında oturarak bekler olmuştu...<br />
<br />
<br />
Bir haftasonu Çınarcık'a gideceğimi ve o zaman belki Pazartesi de gelemeyeceğimi söylemiştim.Ama Salı günüde gidemediğim için Pater Filotheos beni bütün gün boyunca cam kenarında oturarak beklemiş. Ancak ben gidemeyince yine üzülmüş ve her zaman ki yerine uzanmış ama karısı dahil kimse ile konuşmamış... Ve diğer gün yatağından kalkamamış zavallı adam... Çarşamba günü eşi beni aradığında üzgün bir ses tonu ile bana yakındı ... <br />
<br />
Hey gidi Pater Filothee... Sen ki Pazar günleri en az 2 saat ayinde ayakta dururken , şimdi ne oldu ki göz kapaklarını bile açabilecek takatin yok ?<br />
<br />
<br />
Birgün gazetede Atina'da yaşayan Kumkapılı Rumların Türkiye'ye yaptıkları yolculuktan bahsediyordu... Ve Kapadokya'da cami olmuş bir kilisede Th Ypermaxw (Ti İpermaxw --> İstanbul'un Avar işgalinden kurtarılışı için Meryem Ana'ya teşekkürler sunan ve savaşın ardından Ayasofya'da sabaha kadar ayakta söylenen bir ilahi ) ilahisini söylediklerini yazıyordu. Ve Pater Filotheos da bu ilahiyi söyledi. Yorgun ama yıllara karşı dirençli bir sesle... Ben de sesini kaydettim... <br />
<br />
<br />
Bu ilahiyi Türkiye'de, Yunanistan'da ve Amerika'da yüzlerce kişi Pater Filotheos'un ağzından dinlediler...<br />
<br />
<br />
Bir gün yine onlara gazete alıp hastaneye gittiğimde oda boştu! Şoka uğradım o anda ...Hemen hemşirelere koşup sordugumda hafifçe gülümsedikten sonra ihtiyarhaneye taşındıklarını söylediler. Ohh dedim... Ve yanlarına gittiğimde , Pater Filotheos sanki o kadar çileyi çekmemiş gibi bir takım elbiseyle tekerlekli sandalyede oturuyordu... Ve eşiyle Politiki Kouzina ( İstanbul Mutfağı ) filmini izliyordu. Ve ondan sonra 1-2 defa daha gittim ve o seferler Pater Filotheos'u son defa görüşüm olmuştu. Sonra Atina'ya döndüler... 6-7 ay sonra da vefat etmiş olduğunu öğrendim, çok üzüldüm... Evini arayıp baş sağlığı dilemek istediğim her iki defa da eşi benim sesi mi duyduktan sonra gözyaşına boğuluyordu... Daha sonra da aramadım bir daha , daha fazla üzmemek için... Sonra öğrendiğim kadarıyla ben aradıktan sonra Pater Filotheos'un fotoğrafına konuşup benim onları aradığımı anlatıyormuş...<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Ben o yaz Atina'ya gittiğimde yanımda biraz toprak, ve 2 tane de Apogeumatini gazetesi götürdüm ama orada kaldığım süre boyunca Kyria Efimia'yi aradiysam da ulaşamadım... Ama Pater Filotheos'un beni duyduğuna ve hissettiğine emindim... Zira Atina'ya inme amacımda Pater Filotheos idi... Ve bir bahçede ayakta iken toprağı o bahçeye serpip ona selamlarımı yolladım ... Bir parça memleket toprağı getirdim diye haykırdım...</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Sonraları eşi tekrar İstanbul'a geldiği zaman bana şunu söyledi: Her telefon açışımda Pater Filotheos'un resimlerine bakıp benim aradığımı söylermiş...Ben de eşine ve kızına kendim kaydettiğim ilahiyi dinletip onu hissetmelerini istedim ... Ve bunu da başardım ... Hasretleri, gözlerinden gözyaşı olarak dökülüverdi... Üzüldüm ama bu anı yaşamaları gerekti... Bu ilahiyi bir sürü insan duymuşken, onların da duymaları gerektiğini düşündüm ... İyi de yapmışım... Zira onlardan da teşekkür sözleri duydum... İşte böyledir hayat... Onu yaşıyoruz ve sonrasında göçtüğümüzde geldi geçti bir yalana dönüyoruz... Pater Filotheos'da böyle işte ... Geldi ... Hayatımıza bir renk verdi ... Ve bizi bırakıp başka diyarlara renk vermeye gitti... Atina'nın bilmem kaç numaralı mezarlığında kızının buradan götürdüğü , ceviz ağacının yapraklarının altında kemikleri üşümeden yatıyor...</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Geçenlerde de Eşi Efimia bizi bırakıp kocasını bulmaya gitmiş... Yanında biraz memleket toprağı ve 3-5 parça güllük dumanıyla... Sizce onlar İstanbul'a kaçamak yapıyorlar mıdır kiliselerin çanını çalmak için?</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3d-jhEoGSQPjgR7URbxK3_sno3lOfJkjuGXvf0f1h808Qn9UsKhNHHTrG1_bi4J9JqZQPXsjUFFRPlSUlqWcSCTlaHTsyhU1JbhIgAcs59hyphenhyphenCGIrrSOdqVUSThnSdFBfpudNUczghHAU/s1600/KALBIM~1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dba="true" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3d-jhEoGSQPjgR7URbxK3_sno3lOfJkjuGXvf0f1h808Qn9UsKhNHHTrG1_bi4J9JqZQPXsjUFFRPlSUlqWcSCTlaHTsyhU1JbhIgAcs59hyphenhyphenCGIrrSOdqVUSThnSdFBfpudNUczghHAU/s400/KALBIM~1.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
</div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-79730112724253356262012-02-15T11:59:00.000+02:002012-02-15T11:59:50.224+02:00ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΔΕΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxAO5St9t5f3WlTNHsnWEtGg99dsf6yS2E-rIGTXJyMNjFl0QzVUqMtz4jlb8LdhJiehR1Gjp5cByCg7rz8Sk3S6M0a-mJggRwuQSw4lKp7-lIMsNbDDjVwWgPcXyT8Ts7GLradBdpQcw/s1600/P2140043.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxAO5St9t5f3WlTNHsnWEtGg99dsf6yS2E-rIGTXJyMNjFl0QzVUqMtz4jlb8LdhJiehR1Gjp5cByCg7rz8Sk3S6M0a-mJggRwuQSw4lKp7-lIMsNbDDjVwWgPcXyT8Ts7GLradBdpQcw/s200/P2140043.JPG" width="200" yda="true" /></a>Η Ένταξη των Καραμανλήδων στην Ελληνική Κοινωνία</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"></div><br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Οι Καραμανλήδες μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα από το έτος το 1924. Η ένταξη τους στην Ελληνική Κοινωνία δεν έγινε πολύ εύκολη. Οι άνδρες παρόλο που ξέρανε σε μικρό επίπεδο τα ελληνικά οι γυναίκες μέχρι σύντομο χρονικό διάστημα δε μιλούσανε τα ελληνικά. Αυτό καθυστέρησε την ένταξη τους στην Ελληνική Κοινωνία. Ένας λόγος παραπάνω ήταν ότι διασκορπίστηκαν σε χωριά. Συνήθως στη Μακεδονία και τη Θράκη εγκαταστάθηκαν. Δηλαδή όπως εξηγεί ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, έγιναν ` Γαρμάν Τσορμάν` δηλαδή έγιναν κομμάτια στην ελληνική γη. Όμως ακόμη κι σήμερα στις γιορτές και σε σημαντικές μέρες η γλώσσα της τελετής είναι η Τουρκική. Κατά τα λεγόμενα υπάρχουν ακόμα κάποια χωριά που μιλιούνται ακόμη τα τουρκικά με την καππαδοκική προφορά η οποία σιγά σιγά εγκαταλείπεται στην Τουρκία. </div><br />
Επίσης ένα άλλο παράδειγμα της γλώσσας που μιλούσαν είναι η ομιλία ενός δημάρχου με τον Αρχηγό της τότε Ελλάδας τον Μεταξά. Η οποία η ομιλία ξεκινάει στα ελληνικά μια παράγραφο και τα υπόλοιπα στα τουρκικά. Αυτό δείχνει ότι μέχρι το 1939 ακόμη και οι αρχηγοί των κοινωνιών των Καραμανλήδων παρόλο που είχαν μια άμεση επικοινωνία με το κράτος δε μπορούσαν να μιλήσουν τη γλώσσα του κράτους. Θα βρείτε κάποια αποσπάσματα της ομιλίας του δημάρχου στις τελευταίες σελίδες. <br />
<br />
Οι Καραμανλήδες γιατί μιλάνε ακόμα τα τουρκικά;<br />
<br />
Μια θεωρία που ισχυρίζεται στην Ελλάδα είναι η εξής. Ότι Οι Σελτζούκοι Τούρκοι υποχρέωσαν το λαό της Καππαδοκίας ή να μιλάνε τα ελληνικά και να γίνουν Μουσουλμάνοι ή να παραμένουν Χριστιανοί και να εγκαταλείπουν τη γλώσσα τους. Όταν μελετάμε το πληθυσμό της Καππαδοκίας δεν είναι πολύ λογική θεωρία.<br />
<br />
Οι Καραμανλήδες που ήρθαν από την Τουρκία το 1924 δεν είχαν άλλη γλωσσική επιλογή. Εκτός από τα τουρκικά δε μιλούσανε άλλη γλώσσα. Κατά τα γραμμένα της Καθηγήτριας Ευαγγελίας Μπαλτά, στη Καππαδοκία από τα 86 Χριστιανικά χωριά μιλούσαν τα 60 τουρκικά. Τα υπόλοιπα την ελληνική με μια πολύ διαφορετική διάλεκτο. Αυτή η ελληνική διάλεκτος σχεδόν εξαφανίστηκε. Τα τουρκικά με την καππαδοκική προφορά μιλιούνται ακόμα και σε πολιτιστικό επίπεδο και σε κοινωνικό επίπεδο. Αλλά κι αυτό σύντομα μπορεί να εξαφανιστεί. Με την επιρροή της εκπαίδευσης τα αμιγώς χωριά διασπούνται και πλέον μπαίνουν στα αμιγώς καραμανλίδικα χωριά μια `κεντρο-ελληνική` ιδεολογία. Τα τουρκικά τραγούδια μεταφράζονται στα ελληνικά και αυτό ίσως μπορεί να θεωρηθεί ένα τέλος ενός πολιτισμού.<br />
<br />
Οι Καραμανλήδες και το Τουρκορθόδοξο Πατριαρχείο<br />
<br />
Κατ’ αρχάς τι είναι το Τουρκορθόδοξο Πατριαρχείο; Το Τουρκορθόδοξο Πατριαρχείο είναι ένα ίδρυμα που ιδρύθηκε με την ενθάρρυνση της Διοίκησης της Άγκυρας για το σκοπό να βγάλει το Οικουμενικό Πατριαρχείο από τα εδάφη της Τουρκίας το 1922. Στην ίδρυση του Πατριαρχείου αυτού έπαιξε μεγάλο ρόλο ένας Καραμανλής ο Παπά Ευθύμ Καραχισαρίδης. Ο Καραχισαρίδης μετά από μια διαφωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, προσπάθησε να μαζέψει όλους τους Καραμανλήδες κάτω από ένα `Εθνικό` Πατριαρχείο. Και με τις βοήθειες της Άγκυρας, ορίζοντας κάποιους Μητροπολίτες ( Κάποιους με βία) ολοκλήρωσε την ίδρυση του Τουρκορθόδοξου Πατριαρχείου στην Καισάρεια. Κατά τα γραμμένα του Καθηγητή Ελτσίν Ματζάρ πήρε την υποστήριξη πολλών Καραμανλήδων από τον δυτικό Πόντο μέχρι την Καππαδοκία. Αλλά μετά την Ανταλλαγή Πληθυσμών μεταξύ των δύο χωρών, έφυγαν και οι Καραμανλήδες. Διότι ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Το Πατριαρχείο αυτό το 1924 μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη με την ειδική άδεια του Μουσταφά Κεμάλ Πασά. Επίσης με τον Παπά- Ευθύμ, 64 άτομα δεν στάλθηκαν με την ανταλλαγή. Έκτοτε επιβιώνει αυτό το Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη. Από τότε που μετακόμισε στην Πόλη, ο ρόλος που έπαιξε ήταν πιο πολύ να διασπάσει την κοινότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πολλές φορές το κατάφερε. Αλλά στο τέλος και τα δύο Πατριαρχεία έμειναν δίχως κοινότητες.<br />
<br />
Οι Καραμανλήδες και η Ορθοδοξία<br />
<br />
Οι Καραμανλήδες είχαν μια άμεση και πολύ δεμένη σχέση με την Ορθοδοξία. Τα περισσότερα καραμανλήδικα βιβλία είναι πάνω στην εκκλησία και την Ορθοδοξία. Σε αυτά τα βιβλία είχαν ένα παράξενο μουσουλμανικό λεξιλόγιο. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο που ασκούσε μια κεντρο-ελληνική πολιτική και εκπαίδευση, αυτό στους Καραμανλήδες πέρασε μόνο ως γραφή. Σε περισσότερα θρησκευτικά βιβλία των Καραμανλήδων έγραφε αυτή η εξήγηση : Τύποις εξεδόθη εις Τουρκικήν απλήν διάλεκτον προς ωφέλειαν των χρείαν εχόντων απλουσάτων εκείνων ευσεβών Χριστιανών.<br />
<br />
Οι πρώτες καραμανλήδικες γραφές βγήκαν μεταξύ 1780-1810 από τον Σεραφείμ της Άγκυρας. Ο οποίος ήταν από την Αττάλεια και με μεγάλη πιθανότητα ήταν Καραμανλής. Δεν υπάρχουν γραπτά κείμενα αν οι Καραμανλήδες έκαναν της λειτουργίες τους στα τουρκικά. Αλλά είναι σίγουρο πως διάβαζαν το Ευαγγέλιο και τις προσευχές τους στα τουρκικά. Η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι το `ΙΠΑΤΕΤΝΑΜΕ` δηλαδή το Προσευχητάριον που τυπώθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το 1840.<br />
<br />
<br />
<br />
Επίσης το Ψαλτήριον στα καραμανλίδικα είναι στην παρακάτω είκονα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Θα βρείτε παρακάτω κάποια άλλα παραδείγματα.<br />
<br />
<br />
<br />
Η Καραμανλήδικη Γλώσσα και οι Ιδιαιτερότητές της<br />
<br />
Η Καραμανλήδικη γλώσσα είναι μια τοπική καππαδοκική προφορά της τουρκικής γλώσσας, με τουρκική γραμματική και πλούσιο λεξιλόγιο. Η μοναδική επιρροή από τη γλώσσα του Οικουμενικού Πατριαρχείου η οποία ήταν η ελληνική ήταν μόνο κάποιες θρησκευτικές λέξεις. Οι Καραμανλήδες (αν ήταν) τη μητρική τους γλώσσα τη διατήρησαν με προσοχή. Ακόμη και στην Πόλη που ζούσανε ανάμεσα σε μια συντριπτική Ρωμαίικη Κοινότητα γράφανε Καραμανλήδικα (τουρκικά με ελληνικούς χαρακτήρες). Το βλέπουμε σε κάποιους τάφους στο Ορθόδοξο Νεκροταφείο του Βαλουκλιού. Μπορείτε να τα συναντήσετε και στην είσοδο της Μονής Ζωοδόχου Πηγής της Κωνσταντινούπολης. (Θα βρείτε επίσης κάποια παραδείγματα στο τέλος της εργασίας.)<br />
<br />
Τέλος, για κάθε θρησκευτική λέξη βρήκαν τις αντίστοιχες λέξεις οι οποίες μπορεί να μην ήταν τουρκικές αλλά ήταν στη χρήση των Μουσουλμάνων Τούρκων. Θα βρείτε κάποια παραδείγματα από κάτω.<br />
<br />
Σουλτάν Βαλιτουλλάχ – Παναγία<br />
<br />
Σέρασκερ – Αρχάγγελοι<br />
<br />
Ουτσλού Τεσλίς – Αγία Τριάδα<br />
<br />
Αλλάχ – Θεός <br />
<br />
Ιπατετναμέ – Προσευχητάριον<br />
<br />
Ιντζίλι Σερίφ – Ευαγγέλιο <br />
<br />
Ζεπούρι Δαβίδ – Ψαλτήριον<br />
<br />
Εσκί Αχίτ – Παλαιά Διαθήκη<br />
<br />
Σεμαβή Πατισάχ - Βασιλεύ Ουράνιε<br />
<br />
Ιζζέτ Πετερέ, Ογουλά βε Αζίζ Ρουχά - Δόξα Πατρί και Υιό και Άγιο Πνεύματι<br />
<br />
<br />
<br />
Κάποιες θεωρίες που ειπώθηκαν και λέγονται για τους Καραμανλήδες και τους Τουρκόφωνους Έλληνες είναι ως εξής.<br />
<br />
- Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που ζούσαν στο Σουλτανάτο Καραμανίας υποχρεώθηκαν να μιλάνε τουρκικά όπως και όλοι. Γιατί η γλώσσα του Σουλτανάτου της Καραμανίας ήταν η τουρκική και η ομιλία της ήταν υποχρεωτική. Αλλά αυτό ίσχυε και στα σπίτια και όχι μόνο σε δημόσιους χώρους; Ο Πορθητής που πήρε τη Καραμανία το 1462* εξόρισε τους Καραμανλήδες σε διάφορα μέρη της Αυτοκρατορίας για να μην ενωθούν ξανά για εξέγερση. Οι κοινότητες που λέμε Τουρκόφωνοι Έλληνες μπορεί να ήταν μια συνέπεια αυτής της εξορίας. Επίσης οι Καραμανλήδες είναι μια πιο προχωρημένη κατάσταση των Τουρκόφωνων Χριστιανών. Γιατί εκεί που ζούσανε δεν αποτελούσαν μειονότητα μέσα στη Χριστιανική Μειονότητα. Αντιθέτως ήταν πλειοψηφία. <br />
<br />
<br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">- Ακριβώς εδώ μπορούμε να θέσουμε τη δεύτερη θεωρία. Ότι οι Τούρκοι απαγόρευσαν την ομιλία της ελληνικής γλώσσας σε ορισμένα μέρη της επικράτειάς τους. Παραδείγματος Χάριν, στη Καππαδοκία, τη Μπάφρα και Σαμψούντα, σε κάποια μέρη της Προύσας επίσης σε πολλές περιοχές της Πισιδίας και Κιλικίας (Αττάλεια, Μάκρη, Άδανα, Αλάνια και Μούγλα). Οι Τουρκόφωνες Κοινότητες δεν ήταν μόνο στην Καππαδοκία. Δηλαδή σε πιο ασήμαντες περιοχές και όχι σε αστικά κέντρα. </div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">- Η τρίτη θεωρία είναι ως εξής. Οι Ελληνόφωνοι Καππαδόκες υποθέτουν πως το όνομα Καράμαν έρχεται από τις λέξεις Καρά Ιμάν. Δηλαδή Μαύρη Πίστη. Για να ξεχωρίσουν τους Χριστιανούς από τους Μουσουλμάνους Τούρκους. Αλλά οι ίδιοι οι Καραμανλήδες το εξηγούν ότι Καρά Ιμάν σημαίνει `Βαθιά Πίστη`. Οι Καραμανλήδες το θεωρούν βασιζόμενοι στη Βαθιά Πίστη τους.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">Το Τη Υπερμάχω στα τουρκικά.</div><div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><br />
</div><br />
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-dw6xoGduEJk_3QFOCutQ1Xq4bSmXDAQONJlBJ_pyG06Mzpa0iBfqjWXo-eiGkT-DDRSECJnf0jFtsZfWMt6hhoHE9LXcY3FuXX0eePxuOKHuGMMcNsK9LUA3nxG6L3F1pGRpqJN_E64/s1600/Ti+ypermaxw+sta+tourkika.png" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="172" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-dw6xoGduEJk_3QFOCutQ1Xq4bSmXDAQONJlBJ_pyG06Mzpa0iBfqjWXo-eiGkT-DDRSECJnf0jFtsZfWMt6hhoHE9LXcY3FuXX0eePxuOKHuGMMcNsK9LUA3nxG6L3F1pGRpqJN_E64/s320/Ti+ypermaxw+sta+tourkika.png" width="320" yda="true" /></a></div></div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-55444248025451865772011-12-06T00:50:00.001+02:002012-12-09T00:18:12.956+02:00Οι Καραμανλήδες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<div style="border: currentColor;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZHP-fUSIM0k_uhjPl-BAd9KcV5EKXkrkE1-eC61tgOJW83PUkZ3YF6sUScOjuxwKybOJ-YUAYdB5AcFRTgRSwqS7cbC12s4ZWaYDjZIEy1ZW0Qp5-gNY6o1PLe_ho2tBc7kWp0JIBMrA/s1600/Pederimiz.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dda="true" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZHP-fUSIM0k_uhjPl-BAd9KcV5EKXkrkE1-eC61tgOJW83PUkZ3YF6sUScOjuxwKybOJ-YUAYdB5AcFRTgRSwqS7cbC12s4ZWaYDjZIEy1ZW0Qp5-gNY6o1PLe_ho2tBc7kWp0JIBMrA/s200/Pederimiz.jpg" width="200" /></a></div>
</div>
<div style="border: currentColor;">
<strong><span style="font-size: large;">Οι Καραμανλήδες</span></strong></div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<br />
<div style="border: currentColor;">
<div style="border: currentColor;">
Όταν μιλάμε για το συγκεκριμένο θέμα η βασική μας ερώτηση πρέπει να είναι η εξής : Ένας πολιτισμός που υπόκειται από μια κυριαρχική εξουσία να αποτάσσεται σε μια άλλη γλώσσα που δεν έχει καμία σχέση με την μητρική γλώσσα του κατά πόσο ταυτίζεται μ’ αυτή τη γλώσσα; Σε ποιο επίπεδο; Επίσης είναι μια συνολική ή ατομική κίνηση; Δυστυχώς δεν υπάρχουν ολοκληρωτικές έρευνες στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν υπάρχουν ή είναι τραβηγμένες και στολισμένες από εθνικιστικές αρχές και είναι μόνο σε μέγεθος αναφοράς ή βασίζονται σε μυθιστορήματα. </div>
</div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
Οι Τούρκοι τους αποκαλούν Τούρκους διότι μιλάνε τουρκικά και έχουνε τα ίδια έθιμα με τους Τούρκους. Ενώ οι Έλληνες τους αποκαλούν Έλληνες που έχασαν τη γλώσσα τους υπό πίεση των Τούρκων. </div>
<br />
<div style="border: currentColor;">
Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου ο Νίκος Μαραντζής εξηγεί αυτή τη θεωρία για τους Τουρκόφωνους Πόντιους. Η συγκεκριμένη θεωρία δηλώνει ότι αυτά τα πλήθη έχασαν τη μητρική τους γλώσσα με 2 επιλογές. Ή θα διάλεγαν τη γλώσσα τους και θα γινόντουσαν Μουσουλμάνοι Ή θα διάλεγαν τη θρησκεία τους και θα μιλούσαν τουρκικά.</div>
<br />
<div style="border: currentColor;">
<div style="border: currentColor;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzrpjPt_CqijdRoLiH_1iTXng0ivsxIMc3LlAc-cifg0RoaX2BcJd8wUfg6_YgwnoKbrOk0D50aBVHO0IlATMtXpMC8woYeV8pInod5_2N6fzw4dHnbz2sXPTuyLeVL17yqb-sTWXywuw/s1600/untitled.bmp" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dda="true" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzrpjPt_CqijdRoLiH_1iTXng0ivsxIMc3LlAc-cifg0RoaX2BcJd8wUfg6_YgwnoKbrOk0D50aBVHO0IlATMtXpMC8woYeV8pInod5_2N6fzw4dHnbz2sXPTuyLeVL17yqb-sTWXywuw/s200/untitled.bmp" width="126" /></a>Το πρώτο ερώτημα που θα ήθελα να θέσω είναι το εξής. Γιατί αυτό το εφάρμοσαν μόνο στην Καππαδοκία και τον Πόντο; Και όχι σε πιο μεγάλες και αστικές πόλεις που ήταν πιο κοντά στα λιμάνια και θα μπορούσαν να επηρεαστούν πολύ πιο εύκολα από άλλες δυνάμεις. Παραδείγματος Χάριν η Κωνσταντινούπολη που ήταν πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας γιατί δεν επηρεάστηκε από αυτές τις κινήσεις;</div>
</div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
Θα ήθελα να αναλύσω το αντικείμενό μου τους Καραμανλήδες :</div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
Οι Καραμανλήδες γιατί γράφανε με ελληνικούς χαρακτήρες στα τουρκικά; </div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<div style="border: currentColor;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6HaPGZyP2meKCSUkjoRUsojY_IAQS_o5VZjdBE_V95yFbtFhFmkGJVXIwObYkh0yRev6f-SFyrfdPd_SHHMkoW9FMI3mxBC08Hp1o9JceNrEh3ILj_UjO-BxGV9vE4weAoEYc02OoisI/s1600/Karamanlidika1.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" dda="true" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6HaPGZyP2meKCSUkjoRUsojY_IAQS_o5VZjdBE_V95yFbtFhFmkGJVXIwObYkh0yRev6f-SFyrfdPd_SHHMkoW9FMI3mxBC08Hp1o9JceNrEh3ILj_UjO-BxGV9vE4weAoEYc02OoisI/s200/Karamanlidika1.JPG" width="200" /></a>Το θέμα των Καραμανλήδων είναι ακόμα ένα περίεργο θέμα. Δε μπορούμε να μιλήσουμε με ακριβή στοιχεία! Ήταν Τούρκοι; Ή απλώς ήταν Τουρκόφωνοι Έλληνες; Και αφού ήταν Έλληνες γιατί είχαν ταυτιστεί τόσο με την τουρκική γλώσσα; Αυτοί που γράφανε με αρμένικους χαρακτήρες στα τουρκικά σε ποια ομάδα ανήκαν; Ήταν ένα κομμάτι των Καραμανλήδων; Ας υποθέσουμε ότι επηρεάστηκαν από τους Τούρκους. Τότε αυτός ο κανόνας γιατί δεν ίσχυε για τους Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης ή της Σμύρνης; Επίσης, ας υποθέσουμε ότι με το ζόρι ή να πούμε διαφορετικά, υπό πίεση τα μιλούσαν τα τουρκικά, τότε γιατί συνέχισαν να τα μιλάνε μεταξύ τους στην Ελλάδα; Αυτό το ίχνος δεν έπαψε να υπάρχει. Ας γυρίσουμε στην αρχή. Γιατί γράφανε με ελληνικούς ή αρμένικους χαρακτήρες; Προφανώς επηρεάστηκαν από το κύριο πληθυσμό της πίστης τους. Απορροφήθηκαν με κυριολεκτική έννοια. Και το αλφάβητο μπορεί να ήταν το προϊόν της ομογενοποίησης . Μη ξεχνάμε ότι Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ασκούσε μια θρησκευτική εξουσία πάνω σε όλους τους Ορθοδόξους λαούς. Και οι Καραμανλήδες την ελληνική γραφή μπορεί να υιοθέτησαν υπό αυτές τις συνθήκες. Γιατί στη καραμανλήδικη γραφή ναι μεν υπήρχαν ελληνικές λέξεις αλλά η γραμματική ήταν ξεκάθαρη τουρκική. Οι Καραμανλήδες είναι ένας πολύ ενδιαφέρον λαός και πρέπει να εξερευνηθούν λεπτομερώς. </div>
</div>
<br />
Οι λεγόμενοι Τούρκοι μισθοφόροι του βυζαντινού στρατού, τι έγιναν αφότου μπήκαν οι Τούρκοι στην Μικρασία μετά τη νίκη του Ματζικέρτ; Μήπως ήταν μια περίπτωση των Ελληνογενέων Τουρκοκρητικών; Οι οποίοι είχαν αλλαξοπιστήσει επί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας; Και αυτοί οι μισθοφόροι του βυζαντινού στρατού είχαν αλλαξοπιστήσει έτσι; Είναι ένα αμφισβητούμενο και μη ξεκάθαρο θέμα. Γιατί στα καλά καθούμενα δεν ταυτίζεται ένας πολιτισμός με τον άλλον.<br />
<br />
Στην Ελλάδα πάντα μιλάμε για τον Ελληνισμό του Πόντου, της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης αλλά ποτέ για τον Ελληνισμό της Καππαδοκίας. Αυτό πρόκειται για το ότι ο λαός της Καππαδοκίας σε συντριπτικό αριθμό ήταν Τουρκόφωνος;<br />
<br />
Από την άλλη ας πούμε ότι οι Τούρκοι τους απαγόρευσαν την ελληνική γλώσσα. Αυτή η πολιτική γιατί δεν ίσχυε για τους Φαρασιώτες; Οι οποίοι μιλούσαν μια ελληνική διάλεκτο της Καππαδοκίας, την Φαρασιώτικη γλώσσα.<br />
<br />
<div style="border: currentColor;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOuzekXtpapb0kuuuZv5MXsMKoTbT7JDG9h0HQG-CjecUDdPsGzJsdslTIDzkDKh3UwO5F9x6aESFz4HLROGg4CBZOoaMtv5tPc2RJApWHsTnI2zXC5UwSHg-WKiNyaDfN4LCXepAM_0c/s1600/kalip1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" dda="true" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOuzekXtpapb0kuuuZv5MXsMKoTbT7JDG9h0HQG-CjecUDdPsGzJsdslTIDzkDKh3UwO5F9x6aESFz4HLROGg4CBZOoaMtv5tPc2RJApWHsTnI2zXC5UwSHg-WKiNyaDfN4LCXepAM_0c/s200/kalip1.jpg" width="137" /></a>Στο θρησκευτικό βιβλίο τους Μοναχού Παϊσίου ( Γέροντας Παΐσιος) που αναφέρεται στον τότε Παπά Αρσένιο ( νυν Άγιος Αρσένιος) υπάρχει ένα σημαντικό σημείο. Ότι ο Άγιος Αρσένιος διάβαζε το Ευαγγέλιο στα ελληνικά, στα φαρασιώτικα και στα τουρκικά. Άρα όλοι αυτοί ζούσανε μαζί. Κι οι Ελληνόφωνοι κι οι Τουρκόφωνοι. Και πάλι στο ίδιο του βιβλίο αναφέρεται μια ομιλία του Αγίου Αρσενίου σε μια λειτουργία που μιλάει με τον Άγιο Χαράλαμπο. Αυτή η ομιλία γίνεται στα τουρκικά παρόλο που ο Άγιος Αρσένιος ήξερε και ελληνικά.</div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<div style="border: currentColor;">
<div style="border: currentColor;">
Τέλος, ένα άρθρο από το περιοδικό `ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ – ΟΡΤΟΝΤΟΚΣΙΑ` αναφέρει για την κατάσταση κάποιον τουρκόφωνων Χριστιανών. Το άρθρο αυτό υπονοεί πως οι Καραμανλήδες ήταν Μουσουλμάνοι Τούρκοι οι οποίοι αλλαξοπίστησαν επί του Καραμάνογλου Μεχμέτ και ότι ήταν μια κίνηση η οποία δεν είχε τόση σημασία όση στην Οθωμανική περίοδο του 16ου αιώνα. Σύμφωνα με το άρθρο, ο Καραμάνογλου Μεχμέτ άρχισε να μην βλέπει. Έκαναν λειτουργία οι Χριστιανοί όλη την νύχτα στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Και το πρωί έβαλαν το λάδι του κανδηλιού στα μάτια του Σουλτάνου. Μετά το γεγονός αυτό ο Καραμάνογλου άρχισε να βλέπει. </div>
<div style="border: currentColor;">
<br /></div>
<br />
<div style="border: currentColor;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwlSkTPPhPllsSdT1RDeUJ5-uRiX39vSjt0Hd0NKEEPyv68vYGxB0u16KaBr9XSFNy96DlX0soOC3JFMMCvoKLaMkzQPF_C6k74GNDQrpagwijZ5-OkjvDRWjFfo9kk36Z36j26rYJoAs/s1600/KARAMA%257E2.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: right; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" dda="true" height="126" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwlSkTPPhPllsSdT1RDeUJ5-uRiX39vSjt0Hd0NKEEPyv68vYGxB0u16KaBr9XSFNy96DlX0soOC3JFMMCvoKLaMkzQPF_C6k74GNDQrpagwijZ5-OkjvDRWjFfo9kk36Z36j26rYJoAs/s200/KARAMA%257E2.JPG" width="200" /></a>Το άρθρο γράφει μέχρι εδώ για αυτό το γεγονός. Αλλά αν το συγκρίνουμε με τα δεδομένα της εποχής μπορούμε να κάνουμε το εξής σχόλιο. Μπορεί να αλλαξοπίστησε ο Καραμάνογλου, μετά από αυτό το θαύμα και να υποχρέωσε το λαό του να αλλαξοπιστήσει. Είναι μια πιθανότητα και δεν είναι αδύνατον για τα δεδομένα της εποχής.<br />
<br />
</div>
</div>
</div>
</div>
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-47399620450152771112011-10-31T23:13:00.001+02:002012-07-11T19:04:32.458+03:00Babaya Mektup...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-DzQPmyRJy5c/Tq8O_BVsPMI/AAAAAAAAAEY/d3j4vXlEC6E/s1600/little+wing+006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" ida="true" src="http://4.bp.blogspot.com/-DzQPmyRJy5c/Tq8O_BVsPMI/AAAAAAAAAEY/d3j4vXlEC6E/s200/little+wing+006.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Sevgili Baba,</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
</div>
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Bundan 1.5 saat önce yatağıma uzandığım zaman yine gözlerimin önüne geldin ve sana bol bol konuştum. Biraz üzüldüm, biraz yakındım ama artık bizim hikayemiz geriye donmeyecek bir hikaye. Akan su geri dönmüyor misali. Dönse de tadı aynı olmuyor</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Artık büyüyoruz ve büyüdükçe geriye dönüp baktığımızda bazı şeyler her zaman yüreğimizi yakacak. Ben bu yangını seninle yaşayacağım sen de boşuna ve nice zahmetlerle çekilen geçmişinle yaşayacaksın. </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Ben, sana, seni sevdiğimi hiç bir zaman gösteremedim. Göstermeye kalkıştığımda da burnum sızladı ve iki damla gözyaşı oluverdi. Sen de güldün ve başkalarını da güldürdün o gözyaşlarıyla. </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Anlaşamadık...</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Sen geçmişine lanet edip geleceğini yaşamaya kalkıştığın zaman sağında, solunda ve arkanda bizler de vardık. Ama bizleri görmek istemedin ya da gördüysen de umursamadın. </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Tabii sen de haklıydın. Hayat sana ne kadar adaletliydi ki? Ve bizler de hayatın sana adaletsizliğinin kurbanları olduk. Bunu ekonomik açıdan söylemiyorum. Ekonomik açıdan her zaman yanımızdaydın. Ama eksik olan varlığındı. Ben bu eksikliği her zaman hissettim. Çünkü sen kalbimin bir parçasıydın. Ama hiç olman gereken yerde olmadın. </div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Bayramlarda evimize gelen çocuklara özenirdim. Hepsinin babası onlarla birlikteydi ama sen yoktun. Boynum bükük hissederdim ama sen görünmezdin. Sonra birden bire çıkıverirdin. Boynum düzelirdi, gözlerim dolardı ve başka bir odaya giderdim. Bir güzel ağlardım ve geri dönerdim ve senin yine benimle dalga geçtiğini duyardım. Senin sayende de ailemizin şebeği oldum. Sen farketmezdin ama benim kalbim kırılırdı. Sanma ki buralara okumak için geldim. Aslında ben çevremden kaçtım. Ama senin düşüncenden kaçamadım.</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Hastalandım, bir gün bile neyim olduğunu sormadın. Testler yaptırdım. Sonuçlarını merak etmedin.</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Sana bugün bir sır verip kaybolacağım. Artık öbür tarafta görüşürüz...</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
Bir ay önce testlerin sonuçlarını aldım. Sonuçlar hiç kimsenin memnun olacağı kadar olumlu degil. Kanser olmuşum... İlk terapiden sonra saçlarım dökülmeye başladı. Yüzümde sakal da kaş da kalmadı. Kanserden ölen kardeşlerine ağladığın gibi benim için de ağlama... Çünkü artık ben geri dönmeyeceğim...</div>
</div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-54285461386943488052011-10-03T05:08:00.001+03:002012-03-19T18:24:24.064+02:00Biz Geçiş Kurbanları...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;"><span style="font-family: Calibri;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Arkana ba</span><span lang="TR" style="mso-ansi-language: TR;">ktığın zaman, kimseyi göremiyorsan bu senin yanlız kaldığın anlamına mı geliyordu? Hani arkadaşlar karanlıkta parlayan yıldız gibidir derlerdi ya biz çocukken? İşte o da yalanmış. Çünkü bugün bu çok ince bir çizgi. Eskilerin kan kardeşleri, can dostları şimdilerde sıradan insanlardan farklı bir yere sahip değiller. Bizim sorunumuz geçiş nesli olmamızdan kaynaklanıyor. Teknoloji geliştikçe bizler de kendi kabuklarımıza çekilir olduk. Ama bizim çocukluğumuzda izlediğimiz Adile Teyze’li, İnek Şabanlı, Münir Özkul’lu filmler bize hayatı farklı bir açıdan öğrettiler... Biz onlardan öğrendiğimiz hayatı yaşamaya çalışırken bizden hemen sonraki nesil ki aramızda taş çatlasa 1-2 yaş oynar. Bizden farklı şeylerle oynadılar. Onların oyunları artık körebe veya saklambaç değildi. Onlar uzaktan kumandayla uçan oyuncaklarla oynadılar. Hoş, benim de böyle oyuncaklarım vardı. Ben oynayamadım o ayrı mesele. Ve biz arada kalan nesil olduk. Bir şekilde ailelerimize ve eski filmlerde bizlere öğretilen kurallarla yaşamaya çalışırken gözümüz dışarıdan geçen saçları jöleli gençlere takıldığı anda bu asla yapamayacağını söylersin ama 1 yıl sonra saçlarını jölelersin. Hele küpe takan züppeler yok mu? Apapa! Mümkün değildir! Onlar zaten satanisttir senin için. Herkese onu söylersin ve kız arkadaşın seni kandırıp kulağına küpeyi yerleştirdi mi “ Aaa ne güzel oldu” derken, geçen seneki züppeler sana normal olarak görünmeye başlar. Ama içinde de bir savaş başlatırsın! Neler öğrendin ve neler yapıyorsun? Pişmanlıklar duyarsın. Gelenekle, modernlik arasında bir çelişki yaşarsın. İkisini de yaşadığını söylersin ama ikisinden de haberin yoktur. Aslında ikisini de doğru dürüst yaşayamıyorsundur. Biz geçiş neslinin çelişkileri de bunlardan ibaret... Başka göründük ama başka oynadık. Veya bu bize uygulandı. Keşke gerçek doğum tarihimden 10 yıl evvel veya 10 yıl sonra doğsaydım! En azından hangi gruba ait olduğumu bilirdim!</span></span></div></div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-79370501797898797362011-09-04T21:47:00.001+03:002012-11-07T20:42:02.172+02:00Gagavuzlar<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjVI-fJEmOVWYnQ4JQC2oIlxvseXHtgVukrbLtt9N5VfqYTGCgN_ObLJqOjm_I6YJS-cQxXdbLIdVt6P3uD-mxlfgGcLGGqYTgCo_LZvBRkNVuqfyCdldg3erXGvBCoNRKZjgbHkaAKS4/s1600/205px-Coat_of_arms_of_Gagauzia_svg.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjVI-fJEmOVWYnQ4JQC2oIlxvseXHtgVukrbLtt9N5VfqYTGCgN_ObLJqOjm_I6YJS-cQxXdbLIdVt6P3uD-mxlfgGcLGGqYTgCo_LZvBRkNVuqfyCdldg3erXGvBCoNRKZjgbHkaAKS4/s1600/205px-Coat_of_arms_of_Gagauzia_svg.png" xaa="true" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<span style="font-family: Calibri;"><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Gaga</span><span lang="TR" style="mso-ansi-language: TR;">vuzlar, bilim ve tarih çevresi için en önemli araştırmalardan birini teşkil etmeleri gerekirdi. Bu halk, bir çok halk tarafından, o halka ait bir parça olarak benimsendi. Ve onları benimseyen halklar tarafından, etnik karakter uygulamalarına maruz kaldılar. Bazıarı din birliğine bazıları da etnik birliğe kadar vardılar. Yunanlılar, onların din değiştiren Anadolu Selçuklu Sultanı Keykavus ile Balkanlara göç eden Küçük Asyalı Rumlar olduklarını söylediler. Anadolu’da da Türkçe konuştukları için, Türkçe konuşmaya devam ettiler. Türkler ise başka bir teori geliştirerek onların Ruslar tarafından Hristiyanlaştırılan Gök-Oğuzların çocukları olduklarını söylediler. Ama Türkler başka bir ortak noktaya da sahipler. Çünkü Gagavuzların konuştuğu şive Anadolu Türkleri’ne en yakın şive. Yunanlılar ile Türkler didişedursunlar bu konuda, ama Ruslar boşluğu, Gagavuzlar üzerinde dini bir otorite ile dolduruyorlar. Sanıyorum ki, bir İslam Birliği tamamlama çabalarında olan Türkiye, Gagavuzlarla pek ilgilenmiyor. Yunanistan ise ekonomik sorunlarla boğuşuyorken, Gagavuzları unutmuş gibi. Ayrıca, iki halktan herhangi biri eskiden Gagavuziya’ya verdikleri değeri şimdi vermiyor. Bunun bir sebebi de küreselleşme olabilir. Sonuçta, büyük ihtimalle Gagavuzlara yeni kültürlerini öğretecek olan unsurlar, Rusya ve Rus Kilisesi olacaktır.</span></span></div>
</div>
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1v-oo99tIooBAZZaJZvSAF5SXYxzBoUiaa0XUCMU3XKm49Pb4iuN-fxSkjU5h9mQHFVGH_mCAaZgqx5p-PikTOFnyUM24w0KAy8CXTdlk9tjsuWxFh9ZrjmlrEhDGXC9JZD_tPhNOcM/s1600/Gagavuz.gif" imageanchor="1" style="cssfloat: left; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1v-oo99tIooBAZZaJZvSAF5SXYxzBoUiaa0XUCMU3XKm49Pb4iuN-fxSkjU5h9mQHFVGH_mCAaZgqx5p-PikTOFnyUM24w0KAy8CXTdlk9tjsuWxFh9ZrjmlrEhDGXC9JZD_tPhNOcM/s200/Gagavuz.gif" width="200" xaa="true" /></a></div>
</div>
gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-62325029836899116342011-08-21T16:16:00.001+03:002012-07-17T15:23:04.506+03:00Οι Γκαγκαούζηδες --- Gagavuzlar<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXsPBqH3Fq1jrZ7u72Zq4XKJZUaQWeVyaMl_aXm60H_KtOc4kNQuMgmG-_Jiz0fN6Qtr-3GUViO2fMfEz7SXWoA7gmiBHgrT-7tkipX3pEk3W0kM2EfFG-pP236KJkLJmqr_9YxPxMwv4/s1600/205px-Coat_of_arms_of_Gagauzia_svg.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" qaa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXsPBqH3Fq1jrZ7u72Zq4XKJZUaQWeVyaMl_aXm60H_KtOc4kNQuMgmG-_Jiz0fN6Qtr-3GUViO2fMfEz7SXWoA7gmiBHgrT-7tkipX3pEk3W0kM2EfFG-pP236KJkLJmqr_9YxPxMwv4/s1600/205px-Coat_of_arms_of_Gagauzia_svg.png" /></a></div>
<div closure_uid_hpczus="166">
<br /></div>
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjack_s35sCnnaJvr06xtXG8SSFb9LuY4PMpvgq6KB1P8PsMbY-7_RUxg718XqnQs3uHOs1QCt1hLkaH4CUTjWF-2Ci4aqD6cCMlqBMv3aWVB4xHYFl3sd_yWWdW42evxCYEy2xsFEkxd0/s1600/Gagavuz.gif" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" qaa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjack_s35sCnnaJvr06xtXG8SSFb9LuY4PMpvgq6KB1P8PsMbY-7_RUxg718XqnQs3uHOs1QCt1hLkaH4CUTjWF-2Ci4aqD6cCMlqBMv3aWVB4xHYFl3sd_yWWdW42evxCYEy2xsFEkxd0/s200/Gagavuz.gif" width="200" /></a>Οι Γκαγκαούζηδες, θα έπρεπε να προκαλέσουν μια από τις σημαντικότερες έρευνες για το ερευνητικό κοινό. Αυτός ο λαός που υιοθετήθηκε από πολλούς άλλους λαούς ως ένα κομμάτι που ανήκει σε αυτό το λαό που τον υιοθέτησε. Και ο κάθε λαός που τους υιοθέτησε προσπάθησε να τους εφαρμόσει κάποιο εθνικό χαρακτήρα και ίσως ένα παραμύθι. Κάποιοι μίλησαν για την θρησκευτική ενότητα, ενώ κάποιοι το φτάσανε μέχρι και την εθνική ενότητα. Οι Έλληνες είπαν πως είναι ένα κομμάτι των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και επί του Σουλτάνου των Σελτζούκων του Κεϊκάους που είχε αλλαξοπιστήσει, φύγανε στα Βαλκάνια μαζί του και έμειναν εκεί. Επειδή μιλούσαν τουρκικά στη Μικρά Ασία για αυτό συνέχισαν να μιλούν τα τουρκικά. Ενώ οι Τούρκοι ανέπτυξαν μια άλλη θεωρία ότι ήταν παιδιά των Γκιοκ-Ογούζ απλώς εκχριστιανίστηκαν από τους Ρώσους. Όμως οι Τούρκοι βρίσκουν και ένα παραπάνω λόγο διότι οι Γκαγκαούζηδες ομιλούν μια διάλεκτο η οποία είναι η κοντινότερη στη τουρκική διάλεκτο των Τούρκων της Μικράς Ασίας. Ας φαγωθούν οι Έλληνες και Τούρκοι μεταξύ τους, αλλά οι Ρώσοι συμπληρώνουν το κενό ασκώντας μια θρησκευτική εξουσία πάνω στους Γκαγκαούζηδες. Νομίζω πως η Τουρκία που έχει την ιδέα να ολοκληρώσει την Ισλαμική Ένωση δεν ασχολείται και πολύ με τους Γκαγκαούζηδες. Καθώς και η Ελλάδα έχει οικονομικά προβλήματα και για αυτό έχει ξεχάσει τους Γκαγκαούζηδες. Μπορεί να είναι επίσης ένας λόγος πως πλέον δε δίνει κανένας από τους δυο λαούς τόση σημασία, όση δίνανε στο παρελθόν. Για αυτό μπορεί να φταίει και η παγκοσμιοποίηση. Στην τελική μάλλον θα είναι η Ρωσία και η Ρώσικη Εκκλησία αυτοί που θα τους μάθουν το καινούριο πολιτισμό τους. </div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Κεΐκάους – Τούρκος Σουλτάνος των Σελτζούκων Τούρκων<br />
<br />
<div closure_uid_hpczus="338">
Γκιοκ-Ογούζ – Είναι μια τουρκική φαμίλια</div>
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;">
<br /></div>
<div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjImy51NKnakww5rZ9e5NRzBP1sA00flhblefObUXZra46pDJA9tCJPXU0UMztWTqQxyIh-ybdqsk0yk20NBGEJGas7KiedzZS7V70MIB6GGICmJLe67osxvkjAuNvZKk-rWhpB-lRiveo/s1600/gagauziya_komrat.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" qaa="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjImy51NKnakww5rZ9e5NRzBP1sA00flhblefObUXZra46pDJA9tCJPXU0UMztWTqQxyIh-ybdqsk0yk20NBGEJGas7KiedzZS7V70MIB6GGICmJLe67osxvkjAuNvZKk-rWhpB-lRiveo/s1600/gagauziya_komrat.jpg" /></a></div>
</div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3173084451104458348.post-21177361455752200052011-08-17T05:20:00.002+03:002012-03-19T18:28:36.611+02:00Η Συνταγή Της Απλότητας στην Πόλη!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj21T0JA6MVfxi6kz0WvuM2ZhEmTP2o6zkwf3QccXsyWlUQ-dhufLIhwTe_khPLjqTReQmaZ_2MhBMuo5TdEzqlNV8ORB-cHk6XSr1bSXqeqRtQvhRQDK7nQBeKOKJg-4fkus1hYwOvqic/s1600/2simit.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="149" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj21T0JA6MVfxi6kz0WvuM2ZhEmTP2o6zkwf3QccXsyWlUQ-dhufLIhwTe_khPLjqTReQmaZ_2MhBMuo5TdEzqlNV8ORB-cHk6XSr1bSXqeqRtQvhRQDK7nQBeKOKJg-4fkus1hYwOvqic/s200/2simit.jpg" width="200" /></a></div><br />
<br />
<div style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtnSNdIexAJT2v1j851HxlfAr1ssCD_JxqhaSS8OIJYXhbWdy7HYJ0kqtSPwaksPUau85Sc7YL2AkmEaFgaG5TofdLxlozMPJ6lrWk2m4jLtMcbXeL0qUlCfHPEHoaYV6S9M7CZVHYtGs/s1600/1712kapalicarsi.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; cssfloat: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtnSNdIexAJT2v1j851HxlfAr1ssCD_JxqhaSS8OIJYXhbWdy7HYJ0kqtSPwaksPUau85Sc7YL2AkmEaFgaG5TofdLxlozMPJ6lrWk2m4jLtMcbXeL0qUlCfHPEHoaYV6S9M7CZVHYtGs/s200/1712kapalicarsi.jpg" width="200" /></a><span style="font-family: "Calibri", "sans-serif"; font-size: 11pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">Ξέρετε τι είναι η συνταγή της απλότητας στην Πόλη; Θα περπατήσεις από τη Κλειστή Αγορά μέχρι την Αιγυπτιακή Αγορά… Εκεί θα σε πιάσουν οι λιγούρες. Θα ακούσεις έναν να φωνάζει … `Σιμίιιιτ! Σιτζάκ Σιμίιιιτ!!!` `Κουλούρι! Ζεστό Κουλούρι!!!` … Εκεί δε θα θέλεις να πάρεις ένα κουλούρι και να πεταχτείς στη Γέφυρα του Γαλατά;! Όταν φτάσεις στη Γέφυρα το μισό κουλούρι θα το φας εσύ και το άλλο μισό θα το πετάξεις στους γλάρους! Εκεί θα δημιουργήσεις ένα αυθόρμητο χαμόγελο στα χείλη σου… Φυσικά δε θα χορτάσεις με ένα κουλούρι και θα πας κάτω στη γέφυρα… Εκεί υπάρχουν μεγάλα μεγάλα καΐκια! Φονάζουν συνέχεια! ` Ταζε Παλαμουτ! Ιγι πισμις Παλαμουτ!!` ` Φρέσκα Παλαμίδα!! Καλοψημένη Παλαμίδα!!` … Όταν το ακούσεις αυτό δε θα σε πιάσουν πιο πολλές λιγούρες;; Θα περιμένεις τη σειρά σου να πάρεις ένα ψάρι… Αφού το πάρεις θα καθίσεις με τους άλλους και χαμογελώντας ο ένας στον άλλον θα απολαμβάνεις τη παλαμίδα σου… Μετά για να χωνέψεις αυτά που έφαγες περπατάς μέχρι το Μεγάλο Ταχυδρομείο… Εκεί δίπλα στο Ταχυδρομείο μυρίζει το κοκορέτσι… Και να είσαι φαγωμένος δε θα θέλεις να φας κι άλλο; Πηγαίνεις φρόνημα και κάθεσαι εκεί στο χαμηλό τραπεζάκι… Παραγγέλνεις μία πίτα κοκορέτσι και το τρως σαν πασάς… Καλά τώρα ήρθε η ώρα να τα χωνέψεις… Περπατάς λίγο… Ξαφνικά βρίσκεσαι σε έναν τόπο που μοσχομυρίζει… Είναι η Αιγυπτιακή Αγορά εδώ… Βρίσκεις χιλιάδες μπαχαρικά και χάνεσαι μέσα στον αέρα… Όταν ανοίγεις τα μάτια σου βρίσκεσαι στο κρεβάτι σου… Και είσαι πολύ μακριά από τον τόπο που τα έχουν αυτά… Δε βάζεις τα κλάματα; Εδώ, σε αυτά τα μέρη δε ξέρουν ούτε τη παλαμίδα στο Κεράτιο Κόλπο, ούτε το Κοκορέτσι στα κάρβουνα χωρίς τζιέρι… Αλλά ούτε έχουν τα κουλούρια τα δικά μας της Πόλης… Άντε πάλι στη καθημερινότητα με όνειρα την Πόλη…</span></div><div class="separator" style="border-bottom: medium none; border-left: medium none; border-right: medium none; border-top: medium none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKX-pS5OijarNhdDp-bQEuzAzOaRfzI5j03h5LDy7Y-vCtt2nHVxUlPSDR7onaju_cP8rgJPLr06wJzCiZoQoIyUKjbq6RCtYX6ewYajQUELIVRMXWRSrjaV6MklV5q_YvdRJGyIyKMTM/s1600/kokorec.bmp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" nba="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKX-pS5OijarNhdDp-bQEuzAzOaRfzI5j03h5LDy7Y-vCtt2nHVxUlPSDR7onaju_cP8rgJPLr06wJzCiZoQoIyUKjbq6RCtYX6ewYajQUELIVRMXWRSrjaV6MklV5q_YvdRJGyIyKMTM/s200/kokorec.bmp" width="200" /></a></div></div>gezginimbenhttp://www.blogger.com/profile/13624336984635351565noreply@blogger.com1