Hayat üzerine bir kaç gürültü...

Yalnızlık kaprisleri yaşıyorum uzun zamandır... Kalbim ve aklım arasında geçen bir kavga bu... Kalbim ilgi beklerken aklım bir sürü çalışma listesi çıkarıyor önüme ama ben işime geleni dinlemekteyim... Aslında kalbimden şikayetim var... Aklıma engel olmakla birlikte ruhani bir yorgunluk yaratmakta ve peşinden koştuğum bir çok işin güzel bir şekilde sonuçlanmasına engel olmakta... Ve ben kalbime engel olamamaktayım. B bir zayıflık işareti midir?

Aslinda benim ilgilenmemi bekleyen bir çok işim var ama benim bu konuda isteğim yok. Bir gaflet durumu sanırım bu. Neyse canım sıkılıyor.

Bu konuda kalbime engel olup evi toparladım. Yapacak çok işim varmış... Bunları kısmen yapabilmiş olmanın sevincini yaşamakla birlikte bunu hayatımın bir kuralı haline getirmem gerek sanırım.

Aslında hayat çok güzel. Ve bunu güzel yaşayabilmek biz insanoğlunun görevi ama benim yine canım sıkılıyor...