Bir Göçmen Kızının gözlerinden memleket!.. Η Πατρίδα : Από τα μάτια μιας Προσφύγισσας!..

Merhaba,


Bu bölümde sizlerle bir öğrencime ait bir kompozisyonu paylaşmak istiyorum.

Γεια σας,

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την έκθεση μιας μαθήτριάς μου.



Babamın ailesi Anadolu'dan geldi. Büyük dedem Yunanistan'a Çeşme'den geldi. Büyük babaannemin annesi İstanbullu'ydu ve onun babası Gelebeçli'ydi.Yunanistan'a Gelebeç'ten geldi. O yıllar çok zordu.Çünkü onlar köylerini çok özlüyordu, Yunanca iyi konuşmuyordu ve insanlar onları kabul etmiyordu. Yabancıydı ama yaşamak gerekiyordu. Sonunda başardılar.

Ailemle gurur duyuyorum, çünkü yeni bir hayata başladılar. Çok çalıştılar, çok yoruldular, çok aç kaldılar ama yine de başardılar. Acıyı sakladılar. Memleketlerini hiç unutmadılar ama kimseye nefret duymadılar. O insanların yüreğinde sadece sevgi vardı. Ve bu, benim için ailemden aldığım en önemli dersti. Sevmek ve çalışmak.

Farklı olmak kötü değil. İnsanlar burada kötü şeyler söylüyordu bizim için. Bugün de sık sık yabancı gibi hissediyoruz, ama bu kötü bir şey değil. Çünkü biz farklıyız ve her zaman farklı olacağız. Kalbimiz iki ülkenin arasında kaldı, ve seçmek mümkün değil. Mutsuzluğa benziyor ama bana göre gerçekten büyük bir hediye!