Πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν

Πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Ακούμε κατά διαστήματα διάφορα γεγονότα σχετικά με τη μετεμψύχωση... Αλήθεια πού πάνε οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν; Πάνε σε ένα σκοτεινό μέρος και περιμένουν εκεί ώσπου να βαρεθούν το απόλυτο σκοτάδι και αποφασίζουν να ξαναγυρίσουν στον κόσμο; Κάθε θάνατος είναι τέλος; Αν δεν είναι τέλος που πάνε όλοι αυτοί που πεθαίνουν; Μας περιμένουν οι αγαπημένοι μας; Ή τζάμπα τους λυπούμαστε; Εγώ θα ήθελα να βρω την αγαπημένη μου μανούλα... Ναι αλλά όταν την ψάχνω εκείνη δε θα ψάχνει την αγαπημένη της μανούλα; Αν όντως υπάρχει μετά θάνατο ζωή (εγώ το πιστεύω απόλυτα) είναι γεγονός ότι θα γίνει χαμός... Εύχομαι να έχουν ιδρύσει τμήματα χαμένων οικογενιών... Θάνατος έλεγα... Υπάρχουν θάνατοι που δε σε νοιάζουν και πολύ... Υπάρχουν όμως κάποιοι θάνατοι που δεν τους υποψιάζεσαι και ο χάρος θα έχει θερίσει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο... Είναι μακάβριο θέμα ο θάνατος; Καθόλου! Αλλά όλοι επιθυμούμε να ζούμε μαζί ως τα γεράματα... Πριν από κάποιους μήνες τον φύλακα πήρε ο χάρος και σήμερα τον αγαπημένο μας καθηγητή (μας λέω διότι δεν άκουσα από κανέναν άσχημα λόγια για εκείνον) τον Σταύρο Κωνσταντακόπουλο... Κύριε καθηγητά εύχομαι να είναι ψέμα και αύριο να με ξυπνήσει το κινητό μου με το μήνυμά σας... Αλλιώς σας εύχομαι καλό παράδεισο... Διότι εμείς οι φοιτητές σας που βοηθήσατε χωρίς να βαρεθείτε σας είμαστε ευγνώμονες...